💠💠💠 رهبر انقلاب ادغام کدام وزارتخانهها را عجیب و غریب دانستند؟
🔰 رهبر معظم انقلاب در دیدار سال 94 با هیئت دولت اقای روحانی از ادغام عجولانه وزراتخانههای صنایع و بازرگانی در دولت سابق انتقاد کردند.
👈👈ایشان فرمودند: «یکی از کارهای عجیب و غریبی که برای بنده هم تا آخر معلوم نشد که چرا این کار انجام گرفت، همراه کردن وزرات بازرگانی با وزرات صنایع و معادن بود؛ یعنی واقعاً هنوز هم برای من حلنشده است. آن روز هم که این کار را انجام میدادند برای من روشن نبود که چرا دارند انجام میدهند این کار را. خب، مسئولین مجلس و دولت تشخیص داده بودند و انجام دادند.»
اشاره رهبر معظم انقلاب به تصمیمی است که در اوایل تابستان سال ۱۳۹۰ از سوی دولت دهم و مجلس هشتم انجام شد.
⬅️⬅️ هفت تیرماه سال ۱۳۹۰ دولت دهم( احمدی نژاد) با قید دوفوریت لایحه ادغام وزارتخانههای صنعت و بازرگانی در یکدیگر را به مجلس ارائه کرد.
قید دوفوریتی که دولت برای این لایحه لحاظ کرده بود، مجلس را نیز مکلف به بررسی فوری آن طی یکی دو جلسه میکرد.
👈👈بحث ادغام وزارتخانهها از اواخر اردیبهشت سال ۱۳۹۰ مطرح شد. علاوه بر وزارتخانههای صنایع و بازرگانی که دولت خواستار ادغام آنها شده بود، دولت قصد داشت دو وزارتخانه کار و رفاه را با هم، وزارتخانههای نفت و نیرو را با هم و وزارتخانههای راه و مسکن را نیز با یکدیگر ادغام کند که لایحه ادغام وزارتخانههای راه و مسکن در خرداد ۱۳۹۰ به مجلس ارائه شد و به قانون تبدیل شد.
👈👈لایحه ادغام وزارتخانههای رفاه و کار نیز در ۷ تیر ۱۳۹۰ همراه با لایحه وزارتخانههای بازرگانی و صنایع به مجلس ارائه شد و لایحه ادغام وزارتخانههای نفت و نیرو هم به علت مشخص بودن مخالفت مجلس با آن، هیچگاه به مجلس ارائه نشد.
✳️ * ماجراهای بعد از خانهنشینی
هرچند استدلال دولت دهم برای ارائه این لوایح و ادغامهای متوالی، ماده ۵۳ قانون برنامه پنجم بود که در آن دولت به کاهش تعداد وزارتخانهها از ۲۱ به ۱۷ وزارتخانه با ادغام چند وزارتخانه با یکدیگر مکلف شده بود، اما آنروزها عده ای از سیاسیون یکی از اهداف این ادغامها را توجیه اخراج همزمان چند وزیر مخالف با افکار جریانی بنام "انحرافی"در دولت دهم می دانستند.
اساسا بحث ادغام وزارتخانهها فقط چند هفته پس از ماجرای تاسفبار قهر و خانهنشینی ۱۱ روزه احمدینژاد مطرح شد.
جریان انحرافی حلقهزده در اطراف احمدینژاد پس از بازگشت وی به دولت، اقدامات انحرافی خود را آشکارتر کرد و در گام اول تصمیم به پاکسازی قوه مجریه از تمامی مخالفان خود گرفت.
بنابراین در گام اول باید وزرای برجسته مخالف این جریان از دولت کنار گذاشته میشدند. بدین ترتیب بهانه ای پیدا شد تا مسعود میرکاظمی وزیر نفت، علیاکبر محرابیان وزیر صنعت و صادق محصولی وزیر رفاه به علت مخالفت با لیدر این جریان، از کابینه کنار گذاشته شوند.
بهترین توجیه برای دولت هم ادغام وزارتخانههای تحت تصدی این افراد در وزارتخانههای دیگر و سپس کنار گذاشتن آنها به همین بهانه بود.
بدین ترتیب تنها چند هفته پس از بازگشت احمدینژاد از قهر و خانهنشینی، به ناگهان وی در اواخر اردیبهشت ۱۳۹۰ هر سه وزیر مغضوب جریان انحرافی را به بهانه ادغام وزارتخانههایشان برکنار کرد.
احمدینژاد بلافاصله در احکام جداگانهای سرپرستی کلیه وظایف و اختیارات قانونی وزارت صنایع و وزارت رفاه را به ترتیب به غضنفری وزیر بازرگانی و شیخ الاسلامی وزیر کار محول کرد.
او برای وزارت نفت که قصد داشت آن را در وزارتخانه کوچکتر نیرو ادغام کند، سرپرست نگذاشت و مدعی شد که خودش سرپرستی وزارت نفت را بر عهده میگیرد.
در مورد وزارت راه نیز از ماهها قبل با استیضاح بهبهانی وزیر راه، نیکزاد وزیر مسکن سرپرستی وزارت راه را نیز بر عهده گرفته بود.
اقدام عجیب احمدینژاد مورد اعتراض محافل سیاسی، کارشناسی و نمایندگان مجلس قرار گرفت. با این حال دولت مدعی بود اقدامش بر مبنای قانون برنامه بوده و هیچ نیازی به مصوبه مجلس هم ندارد، اما با پیگیریهای مجلس و حمایت نهادهای نظارتی، دولت موظف شد برای ادغامهای فوق به مجلس لایحه بدهد.
👆👆👆 ببینید یک لج و لجبازی ، کار را به کجا می کشاند و کشور را دچار چه آسیب هایی می کند...
@ma_va_o