پس ازانجام امور اداری درمرکزپلیس،راهی خانه‌ی آقای ربّانی شدیم.مرا که دید،خیلی خوشحال شد وگفت:چطورشد اینجا آمدید؟گفتم:تقدیربوده. پس از آقای ربّانی املشی،من دوّمین تبعیدی این شهربودم.بعداً مرحوم آقای ربّانی شیرازی(رحمةالله علیه)هم به ما پیوست.کسان دیگری هم به ماپیوستند که درمیان آنها برخی ازکسبه هم بودند؛تعداد ما نُه نفر شد.سیاست رژیم این بودکه تبعیدی‌های آن زمان را که در ده پانزده شهر ایران پراکنده بودند،در داخل چندشهرِ محدودجمع کند تا فعّالیّت آنها در مناطق متعدّد گسترش نیابد؛چون تبعیدی‌ها هرجا میرفتند،دست به فعّالیّتهای مردمی و اسلامی میزدند. @salehinhoze فصل پانزدهم : پیروزی بعد از سختی