پيام‌ها: ‏۱- قهر خداوند نسبت به يهوديان پيمان‌شكن كافر، حكيمانه است. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ» ‏۲- نشانه عزّت خداوند، تار و مار شدن يهوديان پيمان شكن و توطئه‌گر است. ‏«الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ» ‏۳- تمام پيروزی‌ها را از او بدانيم. هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا ... ‏۴- حساب توطئه‌گران اهل كتاب از حساب بقيه آنان جداست. «الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ» ‏۵- تبعيد از وطن، يكی از مجارات الهی است. هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ‌ ... مِنْ دِيارِهِمْ‌ ‏۶- قدرت هيچ‌كس و گروهی را پايدار ندانيد. «ما ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا» ‏۷- كيفر كسی‌كه از تعهّدات و پيمان‌های اجتماعی خارج می‌شود، آن است كه از وطن خارج شود. أَنْ يَخْرُجُوا ... ‏۸- محاسبات و تجهزات كفّار در برابر اراده الهی، ناكارآمد و بی‌فايده است. ‏«ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ» ‏۹- در جنگ و جهاد با كفار، تمام محاسبات نبايد بر اساس تجهيزات و امكانات مادی باشد. «فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا» ‏۱۰- تخريب ساختمان‌های دشمن، در مواردی جايز است. «يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ» ‏۱۱- آنجا كه اراده خدا باشد، دوست و دشمن دست به يك كار می‌زنند. «يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ» ‏۱۲- خداوند هم سبب ساز است و هم سبب سوز، ترس را سبب قرار می‌دهد و دژها را از سببيّت می‌اندازد. «قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ»* ‏۱۳- مطالعه تاريخ، سرگرمی نيست، وسيله عبرت است. فَاعْتَبِرُوا ... تاريخ، گذرگاه است نه توقّف‌گاه. ‏۱۴- استفاده از تاريخ، بصيرت می‌خواهد. «فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ»