📖 سپس در دومين نكته مى‌فرمايد: «انصاف مايۀ فزونى دوستان است»؛ (وَ بِالنَّصَفَةِ يَكْثُرُ الْمُوَاصِلُونَ)
💡 «نَصَفَة» به معناى «انصاف» و «مُواصلون» جمع «مواصل» در اينجا به معناى دوست است.
👈 حقيقت انصاف آن است كه انسان، نه حق كسى را غصب كند و نه سبب محروميت كسى از حقش شود، نه سخنى به نفع خود و زيان ديگران بگويد و نه گامى در اين راه بردارد، بلكه همه جا حقوق را رعايت كند حتى در مورد افراد ضعيف كه قادر به دفاع از حق خويش نيستند. بديهى است كسى كه اين امور را رعايت كند دوستان فراوانى پيدا مى‌كند و جاذبۀ انصاف بر كسى پوشيده نيست.
در روايات اسلامى دربارۀ اهميت انصاف بحث‌هاى گسترده‌اى ديده مى‌شود از جمله تنها در اولين باب از ابوابى كه در كتاب ميزان الحكمه دربارۀ اهميت انصاف ذكر شده 20 حديث كوتاه و پرمعنا از اميرمؤمنان على عليه السلام آمده است؛ از جمله مى‌فرمايد: «الإنْصافُ أفْضَلُ الْفَضائِلِ ؛ برترين فضيلت‌ها انصاف است».
در حديث ديگرى از آن حضرت مى‌خوانيم: «إنَّ أعْظَمَ الْمَثُوبَةِ مَثُوبَةُ الْإنْصافِ ؛ برترين ثواب الهى ثواب انصاف است».
نيز در حديث ديگرى مى‌فرمايد: «الْإنْصافُ يَرْفَعُ الْخِلافَ وَ يُوجِبُ الْإئْتِلافَ؛ انصاف اختلافات را برطرف مى‌سازد و موجب اتحاد صفوف مى‌شود».
بالاخره در حديثى ديگرى مى‌فرمايد: «عامِلْ سائِرَ النّاسِ بِالْإِنْصافِ وَ عامِلِ الْمُؤْمِنينَ بِالْإيثارِ ؛ با ساير مردم به انصاف رفتار كن و با مومنان به ايثار». از حديث اخير مفهوم انصاف نيز روشن مى‌شود؛ انصاف آن است كه منافع خود و ديگران را با يك چشم ببينيم و ايثار آن است كه ديگران را با بزرگوارى بر خود مقدم بشماريم.
از حديث ذيل نيز مفهوم «انصاف» آشكارتر مى‌شود.
امام صادق عليه السلام در اين حديث كه شرح جنود هفتاد و پنج گانۀ عقل و جهل را بيان مى‌كند، مى‌فرمايد: «وَ الْإنْصافُ وَ ضِدُّهُ الْحَمِيَّةَ ؛ يكى ديگر از لشكريان عقل انصاف است و ضد آن تعصب (دربارۀ حقوق خويشتن) است»