امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه توصيه مى‌كند كه هرگز در دوستى و دشمنى افراط نكنيد كه پايانِ نافرجامى دارد.
مى‌فرمايد: «دوست خود را در حد اعتدال دوست بدار، چراكه ممكن است روزى دشمنت شود و با دشمنت نيز در حد اعتدال دشمنى كن؛ زيرا ممكن است روزى دوست تو شود»؛ (أَحْبِبْ حَبِيبَكَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِيضَكَ يَوْماً مَا، وَ أَبْغِضْ بَغِيضَكَ هَوْناً مَا، عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِيبَكَ يَوْماً ما)
💡 «هَون» در اصل به معناى آرامش و راحتى و «هونا» معمولاً به معناى شتاب نكردن و به آرامى كارى را انجام دادن و «ما» براى تقليل است و در مجموع يعنى كمى آرام‌تر.
👈 اشاره به اين‌كه هميشه دوستى‌ها و دشمنى‌ها استمرار نمى‌يابد و چه بسا دوستى، روزى به دشمنى و دشمنى، روزى به دوستى تبديل گردد.
♻️ هرگاه انسان در زمان دوستى، راه افراط در پيش گيرد و تمام اسرار خويش را به دوستش بگويد و او را از تمام زواياى زندگى‌اش باخبر سازد، بسا روزى برسد كه براثر اصطكاك، اين دوستى به دشمنى تبديل گردد و آن دوست، تمام اسرار انسان را فاش كند و شايد ضربات شديدى از اين راه بر او وارد سازد. اگر انسان حد اعتدال را رعايت كند گرفتار چنين سرانجام شومى نمى‌شود.
نيز ممكن است گاهى دشمنى‌ها براثر وحدت منافع به دوستى تبديل شود. اگر انسان در زمان دشمنى تمام پل‌هاى پشت سر خود را ويران كرده باشد چگونه مى‌تواند در صورت دوست امروز خود نگاه كند؟ آيا خاطرۀ شوم گذشته، امروز را تحت تأثير خود قرار نمى‌دهد و مشكل‌آفرين نمى‌شود؟
شبيه همين معنا از امام صادق عليه السلام با عبارت ديگرى نقل شده است آن‌جا كه براى بعضى از اصحابش فرمود: «لا تُطْلِعْ صَدِيقَكَ مِنْ سِرِّكَ إِلَّا عَلَى مَا لَوِ اطَّلَعَ عَلَيْهِ عَدُوُّكَ لَمْ يَضُرَّكَ فَإِنَّ الصَّدِيقَ قَدْ يَكُونُ عَدُوَّكَ يَوْماً مَا؛ دوستت را از همۀ اسرارت آگاه مكن مگر اسرارى كه اگر دشمنت از آن آگاه شود زيانى به تو نرسد؛ زيرا دوست ممكن است روزى به دشمن تبديل گردد»
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭───
│ 🌐 @Mabaheeth
╰──────────