‮در دومين وصف مى‌فرمايد: «او از تحت حكومت شكم خارج بود ازاين‌رو آنچه نمى‌يافت اشتهايش را نداشت (و به دنبال او نمى‌رفت) و آنچه را مى‌يافت زياد مصرف نمى‌كرد»؛ (وَ كَانَ‌ خَارِجاً مِنْ‌ سُلْطَانِ‌ بَطْنِهِ‌ فَلا يَشْتَهِي مَا لا يَجِدُ وَ لا يُكْثِرُ إِذَا وَجَدَ) در حديثى كه در كتاب شريف كافى از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل شده مى‌خوانيم: «أَكْثَرُ مَا تَلِجُ‌ بِهِ‌ أُمَّتِي النَّارَ الْأَجْوَفَانِ‌ الْبَطْنُ‌ وَ الْفَرْجُ‌؛ بيشترين چيزى كه امت من به وسيلۀ آن وارد آتش🔥 دوزخ مى‌شوند دو چيز ميان تهى است: شكم و فرج». حديث ديگرى از همان حضرت و در همان كتاب آمده است: «ثَلاثٌ‌ أَخَافُهُنَّ‌ عَلَى أُمَّتِي مِنْ‌ بَعْدِي الضَّلالَةُ‌ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ‌ وَ مَضَلَّاتُ‌ الْفِتَنِ‌ وَ شَهْوَةُ‌ الْبَطْنِ‌ وَ الْفَرْجِ‌؛ سه چيز است كه بعد از خودم بر امتم از آن بيمناكم: گمراهى بعد از و آزمايش‌هاى گمراه كننده و شهوت شكم و شهوت جنسى». در حديث ديگرى نيز در همان باب از عليه السلام آمده است كه فرمود: «هيچ عبادتى برتر از خويشتن‌دارى در مورد شكم و شهوت جنسى نيست»؛ (مَا مِنْ‌ عِبَادَةٍ‌ أَفْضَلَ‌ مِنْ‌ عِفَّةِ‌ بَطْنٍ‌ وَ فَرْجٍ‌)