📖 ششم فرمود آن حضرت در وصیت خود به عبداللّه بن جندب: که ای پسر جندب ! کم کن خواب خود را در شب و کلام خود را در روز، همانا نیست در جسد چیزی که شکرش کمتر باشد از چشم 👀 و زبان 😛؛ پس به درستی که مادر سلیمان علیه السلام به سلیمان گفت ، ای پسرجان من ! بپرهیز از خواب، یعنی خواب زیاد؛ زیرا که آن محتاج می کند ترا در روزی که محتاجند مردم به اعمالشان.😴❌ و فرمود حضرت که قناعت کن به آنچه که خداوند قسمت تو کرده و نظر مکن به آن چیزی که نزد خود داری و آرزو مکن چیزی را که به آن نخواهی رسید، همانا کسی که قناعت ورزید سیر گردید و کسی که قناعت نکرد سیر نگشت و بگیر بهره خود را از آخرت خود، و در حال غنی و توانگری، تکبر و ناسپاسی مکن و در حال فقر و بی چیزی، جزع و بیتابی منما و فظّ غلیظ مباش که مردم نزدیک شدن به تو را کراهت داشته باشند و سست مباش که حقیر شمرد تو را کسی که بشناسد تو را و مخاصمه مکن با کسی که بالاتر از تو است و استهزاء و سخریه مکن با کسی که پست تر از تو است و منازعه مکن در امر و فرمان با کسی که اهل او است، و اطاعت مکن سفیهان و بی خردان را، و خوار مباش که هر کَس تو را تحت قرار دهد و اتکال و اعتماد مکن بر کفایت احدی، و بایست نزد هر کاری تا بشناسی راه داخل شدن در آن و راه خارج شدن از آن را پیش از آنکه داخل در آن کار شوی و پشیمان شوی. مؤ لف گوید: که مضمون فقره اخیر را شیخ نظامی به نظم درآورده فرموده : در سر کاری که درآیی نخست رخنه بیرون شدنش کن درست تا نکنی جای قدم استوار پای منه در طلب هیچ کار روایت شده که شخصی از حضرت رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم درخواست کرد که او را وصیتی فرماید، فرمود: وصیت می کنم تو را که هرگاه خواستی اقدام به امری کنی #تأمل 🤔 کنی به عاقبت آن؛ پس اگر رشد و صلاح است اقدام کنی و اگر غیّ و ضلالت است اقدام نکنی. و نیز روایت است که مردی یهودی از آن حضرت مسأله ای پرسید، پیغمبر صلی اللّه علیه و آله و سلم ساعتی مکث کرد آنگاه او را جواب داد، یهودی پرسید: برای چه مکث فرمودید در چیزی که می دانستید؟ فرمود: برای توقیر و بزرگ داشتن حکمت. هفتم قالَ علیه السلام : ( مَعَ التَّثَبُّتِ تکُونُ السَّلامَهُ وَ مَعَ الْعَجَلَهِ تَکُونُ النَّدامَهُ وَ مَنِ ابْتَدَءَ بَعَمَلٍ فی غَیْرِ وَقْتِهِ کانَ بُلُوغُهُ فی غَیْرِ حینِهِ ) یعنی #حضرت_صادق علیه السلام فرمود: سلامت در تأمل و تأنی است و با عجله ندامت و پشیمانی است و کسی که شروع کند به امری در غیر وقتش، خواهد بود رسیدن او در غیر وقتش. حاصل آنکه : مکن در مهمی که داری شتاب ز راه تأنّی عنان بر متاب که اندر تأنّی زیان کَس ندید ز تعجیل بسیار خجلت کشید