#نهج_البلاغه | #حکمت ۴۵۳ 🏷️ نقش عبدالله بن زبیر در انحراف پدرش ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ قَالَ عليه‌السلام مَا زَالَ اَلزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ حَتَّى نَشَأَ اِبْنُهُ اَلْمَشْئُومُ عَبْدُ اَللَّهِ ┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: زبير همواره با ما بود تا آن كه فرزند نامباركش عبد اللّٰه، پا به جوانى گذاشت. ─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام (در نكوهش عبداللّه ابن زبير) فرموده است: همواره زبير مردى از (خويشان) ما اهل بيت بود تا وقتى كه پسر شؤم او عبداللّه پديد آمد (عبد اللّه خويشاوندى را با ما بريد؛ زيرا او اگر چه از اصحاب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود ولى بعد از آن حضرت، زنديق گشت؛ يعنى در باطن كافر گرديده و آشكارا اظهار ايمان مى‌نمود چنانكه مرحوم مامقانىّ‌ در كتاب تنقيح المقال فرموده، و از مرحوم مجلسىّ‌ است در كتاب بحار الأنوار: عبد اللّه ابن زبير، بنى هاشم را دشمن مى‌داشت، و علىّ‌ عليه السّلام را لعن نموده دشنام مى‌داد؛ خلاصه اين فرمايش را كه نويسندگان سنّى و شيعه در كتابهاشان نقل نموده‌اند در نسخ نهج البلاغه نيست ما آنرا از نسخۀ ابن ابى الحديد نقل نموديم). 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳