🏴شهادت* غریبانه پیامبر اعظم(ص) که قدسیان از درک مقام شهودی او در وادی قُربِ«ثُمَّ دَنا فَتدَلّی فَكانَ قابَ قوسينِ اَو اَدني» عاجزند و همه شهد شهادت شهیدان از جان کوثر او میتراود و شهادت سبط اکبرش؛ امام مجتبی(ع) بر ساحت قدسی مهدی آل محمد(ص) و محبان آل الله تسلیت باد. *عبدالله بن جعفر نقل می‌کند که رسول الله(ص) در خطبه ای فرمودند: «ای مردم! زمانی که من شهید شوم، علی أولی به نفس شماست(امر دنیا و آخرت شما به ید ولائی اوست)، و زمانی که علی به شهادت برسد، فرزندم حسن أولی به نفس مؤمنین است و وقتی فرزندم حسن به شهادت برسد، فرزندم حسین أولی به نفس مؤمنین است و زمانی که فرزندم حسین به شهادت برسد،فرزندم علی بن حسین أولی به نفس مؤمنین است، با وجود او امر به دست مؤمنین نیست. سپس رو کردند به علی (ع) و فرمودند: یا علی! تو او را درک خواهی کرد پس سلام مرا به او برسان و زمانی‌که او به شهادت برسد، فرزندش محمد أولی به نفس مؤمنین است و تو یا حسین! او را به زودی درک خواهی کرد، پس سلام مرا به او برسان. سپس بعد از محمد مردانی هستند یکی بعد از دیگری و با وجود ایشان امر در اختیار مؤمنین نخواهد بود...که ایشان؛ نُه نفر از فرزندان حسین اند. پس علی‌بن‌ابی‌طالب ایستاد و در حالی‌که گریه می‌کرد، فرمود: پدر و مادرم فدایت ای پیامبر خدا! آیا کشته می‌شوی؟! حضرت فرمود: بله، بوسیله سمّ به شهادت می‌رسم و تو با شمشیر کشته می‌شوی و محاسنت از خون سرت خضاب می‌شود و فرزندم حسن نیز با سمّ کشته می‌شود! و فرزندم حسین با شمشیر کشته می‌شود، او را ظالم پسر ظالم! زنا زاده پسر زنا زاده! منافق پسر منافق می کشد»(اسرار آل محمد، ص۳۶۲