. . خطبه 103 نهج البلاغه -در تشویق به زهد روش برخورد با دنیا ای مردم! به دنیا چونان زاهدانِ رویگردان از آن، بنگرید. به خدا سوگند! دنیا به زودی ساكنانِ خود را از میان می برد، و رفاه زدگان ایمن را به درد می آورد، آنچه از دست رفت و پشت كرده، هیچگاه برنمی گردد، و آینده به روشنی معلوم نیست تا در انتظارش باشند. شادی و سرور دنیا با غم و اندوه آمیخته، و توانایی انسان به ضعف و سستی می گراید، زیباییها و شگفتیهای دنیا شما را مغرور نسازد، زیرا زمان كوتاهی دوام ندارد. خدا بیامرزد كسی را كه به درستی فكر كند، و پند گیرد، و آگاهی یابد، و بینا شود، پس به زودی خواهید دانست كه آنچه از دنیا وجود داشت از آن چیزی نمانده، و آنچه از آخرت است جاویدان خواهد ماند، هر چیز كه به شمارش آید پایان پذیرد، و هر چه انتظارش می كشیدید خواهد آمد، و آن چه آمدنی است نزدیك باشد ارزش عالم و بی ارزشی جاهل دانا كسی است كه قدر خود را بشناسد، و در نادانی انسان این بس كه ارزش خویش نداند. دشمن رویترین افراد نزد خدا كسی كه خدا او را به حال خود واگذاشته تا از راه راست منحرف گردد، و بدون راهنما برود، اگر به محصولات دنیا دعوت شود تا مرز جان تلاش كند اما چون به آخرت و نعمتهای گوناگونش دعوت شود، سستی ورزد، گویا آنچه برای آن كار می كند بر او واجب و آنچه نسبت به آن كوتاهی و تنبلی می كند، لزومی ندارد. سخنی از آینده و این روزگاری است كه جز مومن بی نام و نشان از آن رهایی نیابد، در میان مردم است او را نشناسند، و در میان جمعیت كه نباشد كسی سراغ او را نگیرد، آنها چراغهای هدایت، و نشانه های رستگاریند، نه فتنه انگیزند و اهل فساد، و نه سخنان دیگران و زشتی این و آن را به مردم رسانند، خدا درهای رحمت را به روی آنان باز كرده و سختی عذاب خویش را از آنان گرفته است. ای مردم! به زودی زمانی بر شما خواهد رسید كه اسلام چونان ظرف واژگون شده، آنچه در آن بود ریخته می شود ای مردم! خداوند به شما ظلم نخواهد كرد و از این جهت تامین داده است اما هرگز شما را ایمن نساخت كه آزمایش نفرماید، چه این سخن از آن ذات برتر است كه فرمود: در جریان نوح پیامبر نشانه هائی است و ما مردم را می آزماییم (مومنون، آیه 30((هدف امام از جمله (كل مومن نوبه) یعنی گمنام و ناشناخته می باشند و جمله (المساییح) كه جمع مسایح می باشد كسی است كه در میان مردم و غیبت كردن و گناه و فساد سرگرم است و كلمه (المذاییع) كه جمع مذیاع است كسی است كه چون حرف زشتی را بشنود رواج می دهد و (البذر) جمع بذور كسی است كه بسیار نادان و بیهوده گو می باشد) .