. داغ این غیبتِ عُظمی به دلم میماند کارم از ندبه گذشته است خدا میداند دارد این جمله مرا میکُشد از رسوایی که جهان را تو پناهی و خودت تنهایی حضرت یار بدون تو حرام است نفس این نبودن‌شده علت که‌دنياست قفس کاش دردِ هَمِگان بود، نبودِ تو فقط کاش در راهِ تو بودیم، نبودیم غلط عذرِ تقصیر اگر بنده ی دنیا شده ام که چنین باگُنَهَم پیش‌تو رسوا شده‌ام جانِ دل، وعده‌ی دیدار تورا میخواهم بی تو تاریکم و افسوس، بیا ای ماهم طعمِ تلخ است به کام همه‌ی منتظران پسر فاطمه بازآ و خودت را برسان ◼️ ◼️ ‌.