در هر شرایطی صبر داشتن، جزع و فزع نکردن، کمک کننده هست. چون بی تابی و جزع و فزع کردن در سختی ها، نه تنها از درد و مشکل انسان کم نمی کند بلکه درد و رنج را هم افزایش می دهد و حتی ممکن است به پایه های اعتقادی فرد هم آسیب بزند. در روایت هم داریم که مصیبت برای انسان صبور یکی است و برای انسان بی صبر دوتاست. حتی کوچکترین مشکلات هم با جزع و فزع کردن تبدیل به سخت ترین و غیر قابل تحمل ترین ها می شوند. حقیقتا در مورد سوالی که پرسیدند که چطور فرزند را رشد دادم ، باید بگم قطعا در اون شرایط به چنین مواردی فکر نمی‌کردم و اینکه قرار نیست کار خاصی انجام بدهیم، یک سری کارها را نباید انجام بدهیم. مثل چرا چرا گفتن ها، دنبال مقصر گشتن، همین صبر نداشتن و جزع و فزع کردن ، نبایدها که انجام نشود رشد هم ان شاءالله اتفاق می افتد. سوره معارج آیات ۱۹ الی ۲۸: إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً «۱۹» إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً «۲۰» وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً «۲۱» إِلَّا الْمُصَلِّينَ «۲۲» الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ «۲۳»وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ «۲۴» لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ «۲۵» وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ «۲۶» وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ «۲۷» إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ «۲۸» وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ «۲۹» همانا انسان، بى‌تاب و حريص آفريده شده است. هرگاه بدى به او رسد، نالان است. و هرگاه خيرى به او رسد، بخيل است، مگر نمازگزاران. آنان كه بر نمازشان مداومت دارند.و آنان كه در اموالشان حقّى است معلوم براى افراد سائل و محروم. و آنان كه روز جزا را باور دارند. و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند. زيرا از عذاب پروردگارشان ايمنى نيست. و آنان كه دامن‌هاى خود را (از گناه) حفظ مى‌كنند. 🟢 لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak