نوحه؛ ای که خواندی مرا.mp3
1.14M
لشکر اشک ما سویت روان است خانه‌ها موکبِ جاماندگان است قلب ما زائر مسیر شط و چشم گریان ما به کاروان است ما عاشقانیم، جاماندگانیم، چه کنیم آقا ما بی‌قراریم، راهی نداریم، چه کنیم آقا «یا حسین مولا، یا حسین مولا» ........ دوری از کربلا... نمی‌توانم کوله‌ام را دوباره می‌تکانم تشنه‌ام، تشنۀ زیارت تو چایی موکبت صفای جانم در انتظارم، شوق تو دارم، یا حسین لبیک تا کی بنالم، بنگر به حالم، یا حسین لبیک .... یادی از داغ ما کن ای برادر لحظۀ دیدن عمود آخر نائب قلب ما شو یا حبیبی التماس دعا تا سال دیگر مشتاق راهم، در اشک و آهم، که پرم بسته‌ست خانه‌نشینم، بند زمینم، که پرم بسته‌ست ✍ ......... ای که خواندی مرا به خیمه‌هایت ای به قربان آن غمِ صدایت آمدم آمدم که برنگردم آمدم آمدم سرم فدایت خاکت بهشتم! ای سرنوشتم! یا حسین لبیک دینم، مرامم! ای تشنه‌کامم! یا حسین لبیک «یا حسین لبیک، یا حسین لبیک» ........ خاک تو قبلۀ فرشتگان است دل من در طواف آسمان است پیر عشقت شدم سرت سلامت پیرم امّا هنوز غمت جوان است شرمنده هستم، تا زنده هستم، به تو مدیونم حق الیقین را، معنای دین را، به تو مدیونم .........‌ اشک ما زادۀ دلِ شکسته‌ست بند دنیای ما به گریه بسته‌ست بی‌قرارم بیا که سینه تنگ است روحم از هرچه جز غم تو خسته‌ست جانِ جهانی، این زندگانی، همه تقدیمت بی تو چه دارم؟ دار و ندارم، همه تقدیمت ...... ای به قربان تو که تشنه‌کامی چشمه‌ای روشن و علی الدّوامی ای شهیدی که خود جانِ جهانی بی کسی گرچه بر جهان امامی آب حیات است، راز نجات است، غم سوزانت زنگار دل را، آتش بزن با، غم سوزانت