#حضرت_زهرا_س_مدح_و_ولادت
نسیم می وزد و باده خوشگوار شده
گلی شکفته که سرچشمه‌ی بهار شده
حضور خاکی رب است در مدار زمین
که با تولد یک زن ادامه دار شده
کسی که از تبعات وصال و هجرانش
خوش است فرش؛ ولی عرش سوگوار شده
کسی که شرط وجود پیامبر حتی
به شرط بودن او صاحب اعتبار شده
به گرد قامتش امواج نور خیمه زده
به زیر هر قدمش کهکشان غبار شده
عیان شده است که سرّ نهان خلقت کیست
پس از تو گفت خدا داستان خلقت چیست
نوشت اوّل دفتر از ابتدا زهرا
از ابتدای ازل تا به انتها زهرا
از آن زمان که ندانیم تا نمی‌دانیم
همیشه و همه اوقات و هر کجا زهرا
و خواست تا بنویسد نبی، علی، حسنین
خلاصه شد همه در یک کلام، با زهرا
و حرف تا که به اینجا رسید فهمیدم
که بود و هست همه کاره‌ی خدا زهرا
چرا که منحصراً خلقت چنین نوری
فقط برای خودش بوده است تا زهرا ...
میان عرصه‌ی میقات پای بگذارد
و حق ز آینه‌ی خویش پرده بردارد
که رو کند سند افتخار خلقت را
نشان دهد به همه شاهکار خلقت را
به مهر و ماه و سپهر و فلک بفهماند
دلیل گردششان بر مدار خلقت را
کسی که جز خودش و احمد و علی نشناخت
کنیز عرشی پروردگار خلقت را
در آن زمان که زمانِ زمان به سرآید
و بین حشر ببندند بار خلقت را
خدا ندا کند: ای فاطمه حبیبه‌ی من
بیا به سر برسان انتظار خلقت را
بیا که عرصه‌ی محشر برایت آماده است
بگیر دست خودت اختیار خلقت را
که جن و انس بفهمند کار ما با توست
تمام هستی مایی، فقط خدا با توست
به اوج شأن و مقامت سری نمی‌آید
کسی نیامده و دیگری نمی‌آید
دلیل ختم نبوّت نبوده بابایت
پس از ظهور تو پیغمبری نمی‌آید
شنیده‌ایم که در صورت نبودت هم
برای همسر تو همسری نمی‌آید
به قامت تو فقط مادری برازنده است
به مهربانی تو مادری نمی‌آید
قدم گذار به محشر که تا نیایی تو
برای خلق شفاعت‌گری نمی‌آید
نگات مور وجود مرا سلیمان کرد
یهود را نَفَس چادرت مسلمان کرد
تو و صفات تو را هر چقدر سنجیدیم
و هر چه در دل این بیکرانه چرخیدیم
به انتهای تو راهی نیافتیم اصلاً
در ابتدای تو مانده تو را نفهمیدیم
نبی نبود، علی هم نبود، تو بودی
و ما کنار خدا جلوه‌ی خدا دیدیم
حضور گرم تو یک روز هم زیادی بود
برای ما که کنارت دمی نتابیدیم
همین که سایه‌ی تو سایه سار این دنیاست
همیشه گرم نگاه زلال خورشیدیم
بهشت می‌شود آنجا که تو نگاه کنی
نگاه کن که مرا باز رو به راه کنی
زکُنه ذات تو این عقل کم چه می‌فهمد
شب سیاه دل از صبحدم چه می‌فهمد
زبانِ از تو سرودن فقط زبان خداست
شکوه وصف تو را این قلم چه می‌فهمد
به بندگی تو بیخود نکرده فخر، خدا
نماز از قدم پر ورم چه می‌فهمد
سه روز نان خودت را به دیگران دادی
بپرس از کرم، از این کرم چه می‌فهمد
بپرس دختر پیغمبر خدا امّا
چنین غریب چنین بی حرم؛ چه می‌فهمد؟!
من از نسیم معطر به یاس فهمیدم
«حضور مادری‌ات را شلمچه می‌فهمد
شده است نام تو سربند هر جوان شهید
تبسم تو تسلّای مادران شهید»
✍ #محمدعلی_بیابانی