🔸 چند نکته در باب خاطره‌ی میثم مطیعی درباره‌ی کف زدن 1⃣ شادی برای شادی؟! اینکه حضرت آقا فرمودند دست زدن اشکالی ندارد، یعنی چه؟ ◀️ اولا در مطالب پیشین توضیح دادیم که با توجه به ادامه‌ی خاطره‌ی نقل‌شده، ظاهراً منظور امام خامنه‌ای این است که اشکالی ندارد، اما به کف زدن موضوعیت و محوریت ندهید. ◀️ ثانیاً آیا ما در هیأت‌ها به دنبال حدود و جواز شرعی هستیم، یا دنبال تربیت نفوس؟ آن شادی که در مجالس مولودی اهل‌بیت به دنبالش هستیم، از کدام جنس است؟ آیا صرفاً خود «شادی» هدف است؟ و‌ بنابراین در مسیر این هدف، همین که مرتکب حرام نشویم، یا امام‌مان صرفاً ناراضی نباشند، کفایت می‌کند؟ یا اینکه این شادی وسیله‌ای برای یک هدف مقدس است، و بنابراین آداب و ابزار خودش را می‌طلبد! 2⃣ شادی در مجلس اهل‌بیت، ظرافت دارد یک وقت ما داریم شادی عمومی طراحی و تجویز می‌کنیم، و یک وقت دیگر، ما داریم شادی‌های مجالس اهل‌بیت را ترسیم می‌کنیم! طبیعی است که مجلس اهل بیت، احترام و چارچوب‌های ویژه‌ی خود دارد، و حساسیت بیشتری را می‌طلبد. به علاوه، مراعات‌ها و چارچوب‌های مجلس شادی اهل‌بیت، به نوعی حداکثر است در قیاس با مجالس شادی عمومی، و بنابراین وقتی ما سقف را این‌گونه تعریف می‌کنیم، خدا به داد کف برسد!! 3⃣ مجالس حداقلی، نتیجه‌ی حداکثری نمی‌دهد. یک فقیه و مرجع تقلید، در موقع صدور یک حکم عمومی، سعی می‌کند اَضعَف را در نظر بگیرد، و تا جایی که امکان دارد و حکم از مصدر و منظورش خارج نشده، فتوا را به نحوی صادر کند که عموم مردم بتوانند آن را رعایت کنند. متأسفانه مشکل اینجاست که ما مذهبی‌ها، خود و خانواده‌مان را در جایگاه اضعف ایمانی قرار داده‌ایم! روز اول، با نیت جذب جریان‌های مقابل، این مشی حداقلی را انتخاب کردیم، و امروز خودمان شده‌ایم مخاطب شماره یک این برنامه‌های حداقلی، و سبک و سلوک خودمان هم در زندگی حداقلی شد. و فراموش کردیم که اینها حداقلی بود، و احساس می‌کنیم بهترین کار ممکن و اصلا کار تراز! همین است. 4⃣ جای تاسیس در آزمایشگاه است، نه در ویترین! گفته شد برنامه معلی «در مقام تأسیس است، و دیکته‌ی نانوشته، غلط ندارد»، ◀️ آیا بزرگ‌ترین رسانه‌ی کشور، یعنی رسانه‌ی ملی، آن هم برنامه‌ای که بیننده‌ی میلیونی دارد، محل مناسبی برای این آزمون و خطاست؟! سنگ مفت گنجشک هم مفت؟! این همه شب، (و قطعا شب‌های بعد از این هم)، این همه اجرای غیرقابل‌توجیه را در مقیاس میلیونی تکثیر کنید، و میلیون‌ها مخاطب از رسانه‌ی ملی (که در ذهن عموم موجه و قابل استناد برای جواز و عدم جواز است) ببینند، و سکوت و تمجیدهای مکرر در مکرر شما را به عنوان صحه بر این رفتارها بپذیرند، و بعضی کپی‌برداری کنند، آن هم هرکسی به سبک خودش!، بعد شما وسط این همه هیاهو و فریاد احسنت و مرحبای برنامه، یک جمله‌ی کوچک بگویید که «نیت ما تأسیس است، و بعضی از اینها مناسب هیأت نیست»؟! اصلا شنیده می‌شود؟! جواز را صادر کردید رفت برادر من! ◀️ به علاوه اگر قرار باشد برای شادی‌های مذهبی، و حوزه‌ای به این حساسیت و پیچیدگی از فرهنگ، الگوی مناسبی جستجو و «تأسیس» کنیم، آیا این کار در صلاحیت مداحان است؟! آیا نیازی نیست تا کاری عالمانه با حضور علمای متخصص در این حوزه انجام شود؟ 🔹 لطفاً تصمیم‌گیری در حوزه‌ی دین و مراسم دینی را هیجانی، و آلوده به عوام‌زدگی نکنید، بگذارید لااقل در تعیین حدود برنامه‌های تراز، خط‌کشی‌ها و خط‌مشی‌ها عقلانی باشد.