مدیریت در اسلام
▪️اگر با شعر سعدی با مردم حرف بزنیم هیچکس در برابر ما مقاومت نمیکند آیت الله سیدجعفر حجت کشفی: متاسفانه ما با گذشته خود از نظر ادبی و هنری فاصله داریم، ولی غربی ها با یادگیری فرهنگ و هنر ما در ما نفوذ کرده اند. حتی تاثیر این نفوذ را در ادبیات و هنرمان می‌توانیم ببینیم. 👈👈وقتی متن های حوزوی را می‌خوانیم متوجه می شویم این نثر و ادبیات از ما نیست و نثر و ادبیات بیگانه در ما نفوذ کرده است. امروزه حوزه آن چیرگی را در ادبیات و هنر ندارد. اصولا حوزه و حوزیان به موزه و گذشته کم توجه هستند. این کمبود را من امروز احساس می‌کنم. در مقابل هنر و ادب هیچ کس مقاومت نمیکند. ادبیات و هنر مانند حریر نرمی است که برای همه لطیف است. ما از طریق ادبیات و هنر میتوانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم. ما با افراد کافر و بی دین می‌توانیم از طریق غزل و شعر مولوی و خط میرعماد حرف بزنیم و او نتواند مقاومت کند و دشمنی خود را ابراز نماید، ولی ممکن است نتوانیم با زبان صریح با او حرف بزنیم. زمانی که مضمون یک آیه را در قالب شعر سعدی بیان می کنیم بهتر درک می‌شود. در حدیثی داریم اگر بچه یتیمی را می‌بینی جلوی او فرزند خود را نوازش نکن. سعدی این حدیث را با زبان شعر بیان می کند و می‌گوید: چو دیدی یتیمی سرافکنده پیش مزن بوسه بر فرزند خویش شما اگر بخواهید مستقیماً این حدیث را بگویید شاید کمتر به آن توجه شود ولی سعدی این حدیث را با زبان شعر گفته و پیام آن را به زیبایی رسانده است. بنابراین هنر آنقدر قدرتمند است که تعصبی در آن وجود ندارد و در برابر آن هیچ سدی نمی‌تواند قرار گیرد، ولی حوزه از این ابزار به خوبی استفاده نمی‌کند. ادبیات نقش بسیار مهمی در پیشرفت هر جامعه ای دارد. در سیاست با معنای کلمات صحبت می‌کنند و سیاستمداران باید معنای کلمه‌ای را که به کار می برند بدانند. در حوزه و در تبلیغ دین نیز چنین است. ما باید بدانیم از چه کلماتی برای صحبت با مردم استفاده می‌کنیم و مفاهیم کلمات را بدانیم. طلاب و علما همان گونه که علوم آسمانی و قرآنی را یاد می‌گیرند، باید با زبان ادب و هنر نیز آشنا شوند. در حوزه این بخش ضعیف است و شما می‌توانید از طریق معرفی نهادهای هنری موجی را در حوزه ایجاد کنید. حوزویان در قدیم با هنر آشنا بودند. زمانی که می خواستند مسجد یا مدرسه ای بسازند، مدیر حوزه با معماری آشنا بود و روی کار اشراف داشت. این اشراف هنری موجب شد شخصیتهایی مانند شیخ بهایی به وجود آیند. مباحث هنری می تواند در مواد درسی وارد شود، هنر خود به خود به وجود نمی‌آید، بلکه باید استعدادها را بپرورانیم. مثلا باید تئاتر و جنبه‌های مثبت و منفی آن را به خوبی بشناسیم و یاد بگیریم که چگونه می‌توانیم از آنها استفاده کنیم. در مورد دیگر هنرها نیز همینطور باید عمل کنیم. مولوی بخشی از معارف اسلام را فهمید و توانست با زبان زیبایی آن را بیان کند. الان حوزه نمی تواند بگوید نیاز جامعه را از نظر بیان شیرین و دلپذیر تغذیه می‌کند، چراکه زمانی در هر شهری شاید دو عالم کافی بود، ولی الان کم است. اگر چندین هزار عالم داشته باشیم، با این گرفتاری‌هایی که برای نسل جوان و نوجوان و طبقات دانشگاهی و عموم مردم وجود دارد باز هم کم است. @madineyefazele