مناجات با حقیقتی به نام «علی»:
علی ع، حقیقتی است ممسوس در ذات الهی، که جز خدا و نبی، کسی به کنه او نرسیده است. چنین حقیقتی چگونه توصیف شود؟!
او که جان پیامبر خاتم ص است. و پیامبر ص او را به خطاب «إنک تسمع ما أسمع و تری ما أری» مشرف ساخت.
او که ضربهاش در یوم خندق، برتر از عبادات جن و انس است.
آنکه جبرائیل به هواداریاش رجز میخواند: «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار».
و خضر ع، اسم اعظم درونش را بر او آشکار میکند و او را به ترانه «یا هو یا من لا هو الا هو» مترنم میسازد.
قلهای که سیل معرفت از آن سرازیر میشود و عقاب عقل به اوج بلندایش نمیرسد.
در شگفتم که چگونه درویش تنهای خرابات، نیز با تو مانوس است و مردم کوچه و بازار تو را شوخ و بذله گو مییابند.
آه ای علی!
چه دوری و چه نزدیک!
ای کوه بلند و ای رود سر به زیر!
ای در بطن همه بواطن حاضر، و ای در روی همه ظواهر، ظاهر!
ای که اسمت به بلندای مقامت گواهی داده است، افتادگان را دریاب!
با نام تو بلند میشویم و به بلندای آسمان عروج میکنیم. با جرعهای از کوثر حقایقت تا ابد مست میشویم. و در امواج خروشان معارفت غرق میشویم. و باز تو ادامه داری و ما پایان یافتهایم!
ای ظهور بیانتها:
در ما بتاب و بر انداز این حجاب
ای نور بیکرانهٔ بیانتها، علی
@sooyesama
https://eitaa.com/madresehbagherain