♨️ نگاهی به روند افزایش قیمت کالاهای اساسی در دو سال گذشته بدون حذف ارز ترجیحی و پرداخت یارانه 🔹با نگاهی به تاریخچه جراید (اگر حافظه تان یاری نکرد) متوجه می شوید که روحانی پارسال بدون دست زدن به هیچ‌ چیزی (ارز_ترجیحی) ۵۰٪ گوشت، ۱۰۰ درصد لبنیات و ۸۹ درصد روغن را گران کرد و هیچ توضیحی هم به افکار عمومی نداد. جزییات را می نویسم تا مرور کنیم و نتیجه بگیریم 🔻 مرغ ماشینی 👈خرداد ۱۳۹۹، ۱۲,۴۰۰ تومان 👈 خرداد ۱۴۰۰، ۲۷ هزار تومان 🔸 یعنی ۱۱۸ درصد افزایش. با این فرمون روحانی یعنی امسال باید مرغ ۵۸,۸۰۰ تومان می بود بدون حذف ارز ترجیحی و پرداخت یارانه. 🔻یک لیتر شیر پاستوریزه 👈 ۶,۲۰۰ تومان در خرداد ماه ۱۳۹۹ 👈 ۱۱,۴۰۰ تومان در خرداد ماه ۱۴۰۰ 🔸 یعنی ۸۳ درصد که با این روند الان باید به ۲۰,۹۰۰ تومان می رسید تاکید می کنم بدون هیچ توضیح و تغییری. 🔻یک کیلو روغن نباتی 👈 ۹,۳۰۰ تومان در خرداد ۱۳۹۹ 👈 ۲۲,۴۵۰ تومان در خرداد ۱۴۰۰ 🔸 یعنی ۱۴۱ درصد. با این روند می بایست امسال بدون تغییر در رویه ارز ترجیحی به ۵۴,۱۰۰ تومان می رسید. 🔻آمار افزایش متوسط ۸۰ درصدی قیمت سال قبل گویای عدم اثر بخشی ارز ترجیحی در جهت کنترل قیمت ها است که در صورت ادامه افزایش قیمت ها اجتناب ناپذیر بود. 🔻لذا اجرای حذف تخصیص ارز ترجیحی در واردات و آزادسازی قیمت ها و در مقابل پرداخت یارانه تخصیصی به مصرف کننده بالاترین اثربخشی را دارد. 🔻 از محاسن دیگر آزاد سازی قیمت ها، رقابت پذیری تولید برای بازارهای جهانی و به تبع آن افزایش منطقی تولید، منتفی شدن قاچاق کالاهای اساسی و توزیع فرصت های تجاری به صورت یکسان بین فعالین اقتصادی با جمع شدن رانت تخصیص و از همه مهمتر تعادل واقعی بین عرضه و تقاضا است. 🔻 در مقابل آزاد سازی قیمت ها اقدام درست افزایش قدرت خرید مردم است که بخشی از آن با پرداخت یارانه ایجاد شده است، اما یارانه همواره مسکنی بیش نبوده و افزایش واقعی قدرت خرید مردم با قدرتمند شدن اقتصاد و افزایش جی دی پی و سرانه درامد محقق خواهد شد. التهابات روانی و هیجانی تغییر رویه ارز ترجیحی به مرور فروکش خواهد کرد اما برای حصول نتیجه کامل از این آزاد سازی عدم ادامه قیمت گذاری دستوری حداقل پس از عادی شدن اوضاع و همچنین عدم دستکاری نظام تامین تولید و توزیع اقلام اساسی در عین حفط نظارت کامل ضروری است.