ابن سینا «جِنّ» را چگونه تفسیر می‌کند؟ ابن سینا در تفسیر آیۀ «و من شر الوسواس الخناس»، می‌نویسد: «وسواس عبارت از قوایی است که وسوسه از آن‌ها پدید می‌آید و آن قوۀ متخیله است . . . اما متخیله به وسوسه نمی‌پردازد مگر در سینۀ آن‌ها که به فکر موادند و به علایق می‌پردازند». مقصود ابن سینا این است که اگر قوۀ متخیلۀ انسان به جای مسیر رو به بالا که مسیر تجرد و عقلانیت و روحانیت است، خود را درگیر ماده و علائق جسمانی کند (همانگونه که در حیوانات اتفاق می‌افتد) نفس را از رسیدن به مرتبۀ مخصوص انسانی یعنی عقلانیت باز می‌دارد. ادامۀ تفسیر ابن سینا، عبارتی خلاصه دربارۀ آیۀ «من الجنه و الناس» است. در اینجا ابن سینا در ادامۀ مبحث خود اشاره می‌کند که «جنّ عبارت از استتار است و انس عبارت از استیناس و مراد از این‌ها حواس ظاهره و باطنه هستند». به تعبیر دیگر ابن سینا در اینجا جنّ را به معنی لفظی آن یعنی «پنهان بودن» می‌گیرد و مراد از آن را همان «حواس باطنی» می‌شمرد. یعنی اگر حواس باطنی انسان، از جمله متخیله و وهم، به سمت ماده و علائق جسمانی گرایش پیدا کنند، تاثیر وسوسه‌آمیز می‌یابند و مانع از حرکت رو به بالای نفس می‌شوند. بنابراین به طور خلاصه جن به معنی حواس باطنی است در زمانی که خلاف جهت و مقصود عالیه‌ای که می‌توانند داشته باشند عمل کنند. 🖇️mafaz.ir/?p=63269 💥پایگاه خبری مفاز💥 eitaa.com/mafaz_news