#توضیحات؛ بارها قرآن از مسئله‏ کتاب و پرونده و نامه‏ عمل در قیامت سخن به میان آورده است و مى‏ فرماید: فرستادگان ما مى‏ نویسند:«اِنّ رُسلنا یَکتبون»، آثار کارها را هم مى‏ نویسیم: «نَکتُب ما قدّموا و آثارهم»، نامه عمل آنان بر گردنشان آویخته مى‏ شود: «اَلزمناه طائره فى عُنُقه» پرونده‏ ها در قیامت گشوده مى‏ شود: «و اذ الصُّحف نُشرت» نامه‏ ها به دست خود افراد داده مى‏ شود؛ نامه‏ خوبان به دست راست و نامه بدکاران به دست چپ آنان داده مى‏ شود. همان گونه که هر فردى پرونده ‏اى دارد، هر امّتى نیز کتاب و پرونده ‏اى دارد. «کلّ اُمّة تُدعى‏ الى کتابها» پیامبراکرم در بازگشت از جنگ حُنین، در یک صحراى خشک فرود آمد. به اصحاب فرمود: بگردید تا هر چه از چوب وخاشاک یافتید گرد آورید. اصحاب رفتند و هر کس چیزى آورد. روى هم ریختند و انباشته شد. پیامبر فرمود: «هکذا تجتمع الذنوب، ایّاکم و المحقّرات من الذنوب» گناهان اینگونه جمع مى‏ شوند، پس از گناهان کوچک پرهیز کنید. از این برنامه این درس را نیز مى ‏توان گرفت که پیامبر خدا آموزشى اردوئى و بیابانى تجسّمى، نمایشى و عملى، همراه با پرکردن اوقات فراغت براى یاران خود داشتند، آن هم وقتى که خطر غرور ناشى پیروزى در جنگ در کمین آنان بود، واصحاب خود را بى‏گناه یا کم گناه مى‏پنداشتند. امام صادق‏ (ع) فرمودند: در روز قیامت هنگامى که کارنامه‏ى عمل انسان به او داده مى‏شود، پس از نگاه به آن و دیدن آنکه تمام لحظه‏ ها و کلمه‏ ها و حرکات و کارهاى او ثبت شده، همه‏ آنها را به یاد مى‏آورد، مانند اینکه ساعتى قبل آنها را مرتکب شده است، لذا مى‏ گوید: «یا ویلتنا ما لهذا الکتاب لایُغادر صغیرة...». آنان که در دنیا بى‏ خیال و بى‏ تفاوت بوده و به هر کارى دست مى ‏زنند، در آخرت هراس و دلهره خواهند داشت، «مشفقین» ولى مؤمنان که در دنیا اهل تعهّد و خداترسى بودند در آنجا آسوده ‏اند. «اِنّا کنّا قبل فى اهلنا مشفقین» @mah_daviat313