حرم آن حقیقت مادرانه است که خودنمایی پرسه‌زنان، آن را به ناپاکی‌های جاهلیت نمی‌آلاید و زائر مؤدب را در لب اللباب رحمت و صدق و صفای خویش می‌رباید و با طهارت خویش گرد و غبار دنیازدگی را از حضور تنانه‌اش می‌شوید و او را به رایحه روح قدسی‌اش زندگی می‌بخشد تا برای تولد در جهان برگزیدگان مهیا گردد. خوشا به حال آنان که پناهنده محبت بی‌دریغ حرم می‌شوند و از لطائف وجودش جان جانانه می‌گیرند.