۱. تشویق و تحسین کودک : بهتر است برای جذب کردن هر چه بیشتر کودک و نوجوان به نماز، این کار عبادی را با تشویق و تحسین همراه کنیم. کودکان برای مشتاق شدن به کاری، بیش از هر چیز به تشویق و تأیید نیاز دارند. زمانی که کودکی روی زمین دراز می کشد و صورتش را به مهر می چسباند، به جای آن که بکوشیم حالتش را به صورت سجده ی بزرگسال در بیاوریم، باید همان رفتار کودکانه اش را تشویق کنیم. ۲. فضا سازی معنوی : فرزندی که در خانواده ای لبریز از ذکر و محبّت خدا به دنیا می آید ، هیچ گاه نیازی ندارد که آموزش ویژه ای برای نماز ببیند؛ زیرا از همان آغاز تولد در گوشش اذان و اقامه می گویند و او را به صلاه و فلاح و خیر العمل دعوت می کنند. در خانه ای که بوی معنویت و ذکر خدا جاری است ، فرزند نیز با این ذکر پرورش می یابد. ۳. ایجاد رابطه ی مثبت با نماز : بهتر است مادران، پدران و مربیان، در ارتباط با نماز، احساس خوشایند خود را با گفتن خاطرات و تجربیات جذاب و لذت بخش با بچه ها در میان بگذارند. بدین منظور بیان خاطره هایی درباره ی نماز اهل بیت علیهم السلام ، عالمان دینی و بزرگان مذهبی در جذب کودکان و نوجوانان به نماز بسیار تأثیر گذار است. ۴. تکرار و مداومت : برای تقویت و ایجاد رفتاری ثابت و عادتی استوار در کودک و نوجوان، باید از مجرای تکرار وارد شد . بسیاری از افکار و اعمال در سایه ی تمرین و عمل مکرر در انسان تثبیت می شوند. حتّی ایمان آدمی هم ، نوعی تثبیت در سایه ی عمل است. ۵. تدریجی بودن آموزش : والدین و بزرگسالان ، نباید توقع و انتظار داشته باشند که کودکشان خیلی سریع اهل عبادت و نماز شود. برنامه ی عادت دادن او به نماز و آموزش او ، باید بر اصل تدریج مبتنی باشد. کودک نباید یکباره بار سنگینی از وظایف دینی را بر دوش خود احساس کند و خود را به انجام دادن آن موظف بداند. ‼❇🌸 ∩_∩ （„• ֊ •„)🌸🐝 ┏━━━∪∪━━━┓ 🌸🐝 @mah_mehr_com ┗━━━━━━━━━┛