بافت‌های فرسوده به سه دسته زیر تقسیم می‌شود:
الف – بافت‌های دارای میراث فرهنگی
ب – بافت‌های شهری
(فاقد میراث فرهنگی)
ج – بافت‌های حاشیه‌ای
(سكونتگاه‌های غیررسمی)
انواع مداخله در این بافت‌ها براساس میزان وفاداری به گذشته در 3 گروه بهسازی، نوسازی و بازسازی قرار می‌گیرند که هر یک تعاریف خاص خود را دارند و اقدامات ویژه‌ای را می‌طلبند.
الف) بهسازی:
در این نوع مداخله اصل بر وفاداری به گذشته و حفظ آثار هویت بخش در آن‌هاست.
فعالیت بهسازی با هدف استفاده از امكانات بالقوه و بالفعل موجود و تقویت جنبه های مثبت، و تضعیف جنبه‌های منفی از طریق حمایت، مراقبت، نگهداری، حفاظت، احیا، استحكام بخشی، و تعمیر صورت می‌پذیرد. دخالت در این بافت‌ها مستلزم رعایت ضوابط و مقررات سازمان میراث فرهنگی است.
ب)نوسازی:
در این نوع مداخله حد وفاداری به گذشته از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار است و برحسب مورد از مداخله اندك تا تغییر را می‌تواند شامل شود.
فعالیت نوسازی با هدف افزایش كارآیی و بهره‌وری، بازگرداندن حیات شهری به بافت است و از طریق نوكردن، توان بخشی، تجدید حیات، انطباق و دگرگونی صورت می‌پذیرد.
ج ) بازسازی:
در این نوع مداخله نه تنها هیچ الزامی برای حفظ گذشته وجود ندارد بلكه با هدف ایجاد شرایط جدید زیستی و كالبدی - فضایی و از طریق تخریب، پاكسازی و دوباره سازی صورت می‌پذیرد.
پرداختن به نوسازی بافت فرسوده امری سهل و ممتنع است.
از طرفی نوسازی و نجات‌بخشی آن بدیهی و ضروری می‌نماید. اما از طرف دیگر راه‌حل مناسب و عملیاتی برای آن اتخاذ نشده است و با وجود تلاش‌های رخ‌داده، به طور کلی به نوسازی این بافت‌ها به‌مثابه موجودی ناشناخته، بغرنج و حل‌ناشدنی در بسیاری از برنامه‌های کلان‌شهری، به آینده موکول شده است.
سیاست‌های گوناگون از جمله تملک و تجمیع، سال‌هاست که به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد نوسازی بافت فرسوده مطرح بوده و در حال اجراست.
#بیشتر_بدانیم
#شورای_اجتماعی_محلات
#شهرداری_منطقه۹
@mahallatemashhad_m9