📁 #زنان_منتظر 🔵 آسیب اجتماعی بودن با محوریت «خود» توجه نکردن به این نکته باعث می‌شود که آثار مخرب و زیان‌آوری، هم بر فرد و هم بر جامعه وارد شود و به جای اینکه این مسئله به صلاح برسد، فاسد شود. به عنوان نمونه اگر به مولفه «خود» بیش از شأن آن توجه شود، حاصل آن حس تسلط و چیرگی بر دیگران به منظور بهره‌کشی از آنها به نفع خویش است. ❌ مفهوم «فمینیسم» یا زن‌سالاری _که در گفتمان چند ساله اخیر به چشم می‌خورد_ نوعی افراط در همین مطلب است که طی آن، زن یا صفت زنان، به این امر تشویق می‌شوند که در جامعه انسانی، قدرت را برای رسیدن به منافع خویش به دست گیرند؛ حتی اگر حقوق دیگران و مردان پایمال شود! [۱] ⬆️ مصداق بارز این مسئله را می‌توان در جلوه‌نمایی و خودآرایی زنان و دختران مشاهده نمود؛ که اگر حدود این تمایل درونی بانوان در روابط اجتماعی به خوبی ترسیم نشود، آثار ویران‌گر آن در جامعه، بسیار زیاد خواهد بود؛ کما اینکه در تعیین حدود آن باید به گونه‌ای عمل شود که میل به صورت صحیح، تامین شده و سرکوب نگردد. توجه آموزه‌های ناب اسلام به هر دو بُعد، حاکی از نگاه جامع این دین مقدس به مسأله فوق می‌باشد که تحت عنوان «حیا» و «عفت» بیان شده است؛ به گونه‌ای که در دعای منسوب به حضرت مهدی (عج) چنین می‌خوانیم: «اللهم تفضَّل... و علی النساء بالحیاء و العفّة»[۲] بنابراین اجتماعی بودن زن با محوریت خود: «عبارت خواهد بود از مهیا کردن علمی و عملی [وی] برای آنکه بتواند دیگران را هر چه بهتر، مفیدتر و سنجیده‌تر به کنترل در آورد»[۳] که قطعاً چنین نگرشی، در آیین اسلام پذیرفتنی نیست. ۱. این مسئله را می‌توان در مورد مردان نیز مطرح کرد، که هدف موضوع ما نیست. ۲. البلد الامین، ص ۳۴۹. ۳. دکتر خسرو باقری، سه مغالطه رایج درباره مفهوم اجتماعی بودن، فصلنامه تربیت، تابستان ۷۴، ص ۹۱. قسمت بعد: آسیب اجتماعی بودن با محوریت «دیگران» @mahdaviat_arak