معاویه یه خصوصیتی که داشت این بود که، برای خریدن آدمای خوب مخصوصا یاران نزدیک امامان خیلی پول خرج می‌کرد. مثلا فرماندهان امام حسن ‌‌(علیه السلام) من جمله عبیدالله بن عباس رو خرید و سپاه امام‌حسن رو از هم پاشوند. یکی از دلایلی که حضرت مجبور شد صلح کنه همین کارای معاویه بود. در جنگ صفین هم همین‌کارو کرد. که از زبان خود علی(ع) و از کتاب #علی_اززبان_علی می‌خونیم : "" در یکی از روزهای صفر جمعی از اصحاب و یاران، که متوجه بذل و بخشش‌های معاویه شده بودند به سراغم آمدند و پیشنهاد کردند شما هم از این اموال استفاده کن و به اشراف و بزرگان سهمی بیشتر اختصاص بده همچنین به کسانی که نگران مخالفتشان هستید یا ممکن است به دشمن پناهنده شوند امتیاز بیشتری بده تا هنگامی که کارها طبق مراد سامان یابد و بر اوضاع مسلط شدید، از آن پس دوباره عدالت را سرلوحه کارها قرار بده و اموال را مساوی تقسیم کن. به آنها چنین پاسخ دادم آیا از من می خواهید برای به دست آوردن پیروزی در حق مسلمانان تحت ولایتم ستم روا دارم؟ به‌خدا سوگند تا عمر دارم و شب و روز در گردش است و ستارگان از روی هم طلوع و غروب می کنند هرگز چنین کاری نخواهم کرد. اگر این اموال متعلق به خودم هم بود مساوات را در تقسیم آنها بین مردم رعایت می‌کردم تا چه رسد که این اموال به خود آنها تعلق دارد. هر کس که مالی دارد مراقب باشد مبادا گرفتار فساد شود بخشیدن مال به کسانی که استحقاقش را ندارند اسراف و تبذیر است. ممکن است فرد بخشنده با این کار در میان مردم مقام بخشندگی اش بالا رود ولی نزد خدا پست خواهد شد..... 📚کتاب علی از زبان علی بخش جنگ صفین نوشته:استاد محمدیان