وقتی بر خلاف جریان جامعهٔ اسیرِ روزمرگی با تکیه بر أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ (سبأ:۴۶) قیام می کنی و بتِ نفسانیت و غفلت و راحت طلبی و رفاه زدگی آنان را با تبر انقلاب و با الگوگیری از فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا (انبیاء:۵۸) خورد می نمایی، أَئِمَّةَ الْكُفْرِ به تکاپو می افتند و صدای أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ (لقمان:۱۹) خود را بلند می کنند که وَانْصُرُوا آلِهَتَكُمْ (انبیاء:۶۸). و تو می مانی تنها، در طوفان دریای مواج بلاهت و جهالت و کفر به حقیقت که تجلی ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (مرسلات:۳۰-۳۱) است و رو سوی تو إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ (مرسلات:۳۲). و اما تو با پشتوانهٔ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ (نساء:۵۹) رو سوی خدا می کنی که إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (انعام:۷۹) و صدا به مناجات و نیاز به درگاه بی نیاز بلند می کنی که رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا (انبیاء:۸۹) و با توکل بر دادار عالم با بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا (هود:۴۱) به دل موج های سهمگین نادانیِ جامعهٔ اسیرِ در دامِ روزمرگی می زنی و انقلابی به پا می کنی که تمام بافته های ذهنی و عملی این به شب خفتگان را پاره می کند که اِنَّ اَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبوُتِ.(عنکبوت:۴۱) لشگریان شب این انقلاب تو را بر نمی تابند و زمزمه حَرِّقُوهُ (انبیاء:۶۸) همه جا را فرا می گیرد و دوره ات می کنند تا به سزای انقلابی که ایجاد کرده ای برسی. می خواهند در آتش خشمشان بسوزانندت، غافل از اینکه خدای رسالت ها و رسولان سپیدی نظاره گر است و آمرانه می گوید يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا (انبیاء:۶۹) تا آنچه را آنان آتش می پندارند، تو بهشت بیابی و همچون پروانه که خود را در آغوش شمع رها می کند، خود را در آتش خشمشان که برای تو گلشن است، رها سازی. اگر چه سیاهیِ روزمرگی همه جا را فرا گرفته باشد، اما تو صبوری کن و امیدوار باش به این ترنم که إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ (هود:۸۱). صبح دولت انقلابی تو هم خواهد دمید آنگاه که خدای عالم اراده کند، تو فقط انقلاب کن بر اساس تکلیفت. شیخ فضل الله نوری رحمة الله علیه، از اهالی صبح است که بر خلاف جریان شب ره پیمود و در آتش خشم و جهالتشان فرو رفت و در گلشن برد و سلام الهی آرام گرفت. فضل اللهِ شهید، الگوی بزرگِ کوبیدنِ تبر بر گردهٔ بتِ روزمرگی است و تندیس بزرگ انقلاب با شجاعت بر علیه خمودگی است. @mahdi_domeiri