کسی مناظره با من کند زِ حُسْنِ جمالَت که کور شد متولّد، چه فهمد او زِ کمالَت هر آنکه بهره زِ حُسْنی گرفت به عالَمِ امکان چو اسمِ تو وسط آمد، سیه شده زِ خجالَت چگونه با منِ عاشقْ سخن زِ حُسْنِ به جز تو؟ فنا شد حُسْنِ اشعّه به حُسْنِ مِهرِ جلالَت تمامِ حُسْن‌ْفروشان گدائیَش زِ تو دارند چه سان قیاسْ نمودن این عاریه به اَصالَت هر آنکه حُسْنِ تو دیده، نثار کرده خودش را رُخی نما و سِتان جان، که خونِ من شد حلالَت رُخَت نسیمِ شمال و منم که عَظْمِ رَمیمَم چو حَشْرْ زنده شوم چون وزد نسیمِ شمالَت به مهدی گفته ای از چه گره زدی تو به من دل؟ به آینه نگهی کن، نگر جوابِ سؤالَت #اشعار 🔰 ایتا | تلگرام @mahdi_domeiri