مهدی قاسم زاده
در تاریخ دوم آوریل ۱۹۸۲، آرژانتین که بازمانده ای از حکومت استعماری بریتانیا در سواحل آن کشور بود را تصرف کرد؛ جزایری که حفظ و پاسداری از آنها که هزارها کیلومتر از بریتانیا فاصله داشت برای پرهزینه بود و برای آرژانتین هم فایده چندانی نداشت، هرچند که وجود یک پست دیده بانی بریتانیایی در آبهای آرژانتین، توهینی به آرژانتینی ها تلقی می‌شد... وقتی خبر رسید که آرژانتین مدعی این جزایر شده است، تشخیص داد که این موقعیت آخرین فرصت وی برای زیر و رو کردن بخت و اقبال سیاسی‌اش است و در حالی که قبل از آن به دلیل بی اهمیت بودن این جزایر، کمک های مالی بریتانیا به آنها را قطع و بودجه نیروی دریایی را به میزان عمده ای کاهش داده بود، بی درنگ حال و هوای به خود گرفت... با ستایش "روحیه فالکلندی" و غالب شدن ذهنیت در بریتانیا، عملاً فریادهای "این هرزه (یعنی مارگارت تاچر) را بیندازید توی فاضلاب" فروکش کرد و تیشرت هایی که روی آنها چاپ شده بود "چوب توی آستین نظامیان کودتاچی"، به سرعت فروش رفت؛ با پیروزی در جنگی که در آن ۲۲۵ سرباز انگلیسی و ۶۵۵ آرژانتینی جان باختند، بریتانیایی ها نخست وزیرشان را به عنوان یک "قهرمان جنگی" ستودند، و نام که پیش از آن بر وی نهاده بودند، از ناسزا به تمجید بدل شد و راه برای پیروزی قاطعانه وی در انتخابات سال بعد هموار شد... بعد از آن وقتی در سال ۱۹۸۴ دست به اعتصاب زدند، تاچر صف آرایی کارگران در مقابل دولتش را استمرار جنگ با آرژانتین عنوان کرد و اعلام داشت که "در جنگ فالکلندز باید با می جنگیدیم و اکنون مجبوریم با بجنگیم که به اندازه همان دشمن خارجی، تهدیدی برای آزادی های ماست"؛ اینگونه بود که هرجا لازم می‌دید نیروی کاملی را علیه اعتصاب کنندگان به کار می‌گرفت و اقدامات سرکوب گرانه‌ی دولت خود را برای افکارعمومی موجه جلوه می‌داد.... 📚 دکترین شوک، ظهور سرمایه داری فاجعه محور ✍ نائومی کلاین @mahdi_ghasemzadeh
94 مشاهده