🌷امام مهدی شناسی ۱۱۸۰🌷 ☀️نورانیت امام☀️ 🌿‌نگاهی به داستان حضرت آدم (علیه السلام) 🔸حضرت آدم (علیه السلام) قبل از آن که به این دنیا هبوط کند، در آن مقامی که در بهشت داشت، به منظور تجدید عهدش با فرشته مقرب که حامل بیعتها بود، مصافحه می‌کرد؛ زیرا حضرت آدم (علیه السلام) در عالم ذر پیمان بسته بود که از این انوار مقدس اطاعت کند و آنها را دوست بدارد. ایشان را نافرمانی ننماید. در برابر مظاهر حق تعالی توجه و خضوع داشته باشد. 🔸چنان که فرزندان صالح و مؤمن جناب آدم (علیه السلام) در دنیا به خاطر عهدهایی که به ولایت و محبت اهل بیت (علیهم السلام) بسته بودند، به تبعیت از پدرشان هر روزه با توجه قلبی به امام زمان شان ارادت می‌ورزند. 🔸هنگامی که حضرت آدم (علیه السلام) به خلقت خویش نگاه کرد، مشاهده فرمود که حق تعالی به او کرامت عنایت فرموده و از روح خود در او دمیده و سجدۂ فرشتگان را متوجه او قرار داده تا آنجا که اسماء و حقایق اشیاء را به وی تعلیم نموده و او را خلیفه خویش در زمین نامیده. در آن هنگام، فرشتگان اعتراض کردند و گفتند که خدایا، در زمین کسی را قرار میدهی که فساد و خونریزی برپا می‌کند، در حالی ما برای حمد و تقدیس و عبادت هستیم. 🔸آنان در این اعتراض متوجه نشدند، که محال است خلیفه خدا فساد و خونیزی کند. خداوند متعال به خاطر این مطلب، فضیلت و بزرگی جناب آدم (علیه السلام) را به فرشتگان شناساند و اسمای الهی را از آنها پرسید و آنها نتوانستند جواب بدهند، ولی حضرت آدم (علیه السلام) چون اسمای الهی را آموخته بود. بیان نمود و عجز و ناتوانی فرشتگان ظاهر شد، در نتیجه گفتند: «ولا علم لنا إلا ما علمتنا». [۱] «خدایا، ما را دانشی نیست، مگر آن چه را تو به ما آموخته ای». 🔸آن گاه خدای تعالی اراده فرمود و فرشتگان را به تکریم حضرت آدم (علیه السلام) مکلف نمود که برای عبودیت خدا به سوی خلیفه الله، آدم ابوالبشر، توجه نمایند. از طرفی چون حضرت آدم (علیه السلام) به این همه مفاخر و جلالت نگاه کرد، فکر کرد که همه این عنایات به واسطه کرامت و شرافت خود اوست و این چنین دریافت که در عرصه گیتی نظیر و همتایی برای او از جهت بزرگی نیست و کرامت‌های الهی، فقط به او اختصاص یافته است. 🔸البته نظر بعضی از بزرگان این است که نه بدان جهت بوده که این بزرگوار فخری نموده باشد؛ بلکه از این باب که: «و أما بنعمة ربک فحدث ». [۲] «نعمت پروردگار را بازگو کن». چون کسی نبود که این نعمت‌ها را با او بازگو کند، به خاطر همین با خود گفت و گو می‌کرد و در دل خیال مینمود که چنین است. 🔸حق تعالی خواست که به او حقیقت مطلب را بفمهاند که این عنایات و مفاخر که به تو داده شده، فقط به خاطر آن نور درخشانی است که در صلب تو گذاشته شد. نظر به این که حضرت آدم (علیه السلام) به اصل خود و عهدهای خویش برگردد و یادآور دوران عالم ذر شود: «و لقد عهدنا إلی آدم من قبل فنی و تجد له عزما». [۳] «ما قبل از این با آدم (علیه السلام) عهد بسته ایم که باید مطیع و عبد محمد و اهل بیتش (علیهم السلام) باشد؛ اما در یادش نماند و برای او عزم و اراده ای نیافتیم». «فثبتت لهم النبوه و أخذ المیثاق علی أولی العزم أننی ربکم و محمد رسولی و علی أمیر المؤمنین و أوصیاؤه من بعده ولاۀامیری و خزان علمی ع وأن المهدی أنتصر به لدینی و أظهر به دولتی و أنتقم به من أعدائی و أعبد به طوعا و کرها قالوا أقررنا یارب وشهدنا ولم یجد آدم و لم یقر فثبت العزیمة لهؤلاء الخمسة فی المهدی و لم یکن لآدم عزم علی الإقرار به». [۴] «برای اثبات این مطلب، خداوند از پیامبران اولوالعزم پیمان گرفت که من پروردگار شما هستم و محمد (صلی الله علیه وآله)، و پیامبر (صلی الله علیه وآله) و علی (علیه السلام)، امیر المؤمنین بوده و جانشینان او، صاحب ولایت و خزانه دار علم من خواهند بود. 🔸 مهدی کسی است که توسط او دینم را یاری می‌کنم و دولتم را ظاهر می‌سازم و به واسطه او از دشمنانم انتقام می‌گیرم و به واسطه وی، خلایق، با اشتیاق در زمین بندگی خواهند کرد. همه آنها گفتند که پروردگارا، به همه این مطالب اقرار داریم؛ ولی حضرت آدم (علیه السلام) در مرحله اول نه انکار کرد و نه اقرار نمود. از این رو، مقام اولوالعزمی برای پیامبران به دلیل پذیرفتن ولایت حضرت مهدی (علیه السلام) تثبیت شد و حضرت آدم (علیه السلام) به دلیل تأمل ورزیدن آن را دارا نگشت. ---------- [۱]: ۱۱۶سوره مبارکه بقرة آیه شریفه ۳۲ [۲]: سوره مبارکه ضحی آیه شریفه ۱۱ [۳]: سوره مبارکه طه آیه شریفه ۱۱۵ [۴]: ۱۱۹ -بصائر الدرجات، ص ۷۰ - الکافی، ج ۲، ص ۸ ‌📚معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه) ✍محمد تقی تقی پور #مهدی_شناسی #نورانیت_امام #قسمت_1180 #امام_زمان @mahdimontazeremast