در اینجا آنچه رسیدنی است به «رفتن» می‌ماند که رفتن همان« رسیدن» است و‌ رسیدن همان « رفتن»... شما رفتید و ما ماندیم و‌ حسرت‌هایمان... حنیئا لکم ... خدا قوت مجاهد ... مزد مجاهدت‌هات رو‌ خوب گرفتی اقا سید... درسته که اگر از خدا چنین زیست و‌ چنین سرنوشتی رو‌ بطلبیم زیادی لقمه گنده تر از دهنم گرفتم ولی آرزو بر حوانان عیب نیست ... نه از سر لیاقت که شاید از باب منت روزی ما هم شد ....