برای پرنده هيچ اهميتی ندارد كه آيا كسی به آوازش گوش میدهد يا نه. برای پرنده حضور شنونده اصلا مهم نيست. برای اين آواز نمی‌خواند كه در عوض چيزی بستاند. فقط از روی شور و نشاط آواز می‌خواند. خورشيد طلوع كرده، صبحی دگر آمده و شب رفته است و اين‌ها همگی انگيزه ای برای رقص و آواز پرنده هستند. راه درست زندگی همين است- هر لحظه خوش و خرم بودن، خوش و خرم بودن در زندگی و بخشيدن آن به هر چه كه سر راهت قرار می‌گيرد: به يک درخت، به يک حيوان، به يک صخره. اگر از خود بخشيدن، راه زندگی تو شود، يک رهرو میشوی. اگر آواز خواندن زندگی تو شود، يک رهرو می‌شوی. راه رهروی ترک دنيا نيست، خوش و شادمان زيستن است.