📍چرا به جای تحریم انتخابات می‌گویند: قهر مردم!؟ / لفّاظی "بانیان تحریم انتخابات" برای گذار از برخورد امنیتی عبدالواحد موسوی لاری، از چپ‌های تحریمی و عضو مجمع روحانیون مبارز در گفت‌وگو با جماران پیرامون انتخابات امسال گفته است: 🔸"موضوع مشارکت با هشدار حل نمی‌شود و با تدابیر مردم‌خواهانه حل می‌شود؛ و آن هم این است که دست‌اندرکاران بپذیرند که مردم ولی‌نعمت هستند و مردم هستند که باید همه سطوح مدیران را انتخاب کنند. متأسفانه این «مردم‌باوری» دچار مشکل شده و لذا بیم این می‌رود که قهر مردم نسبت به صندوق‌های رأی جدی‌تر از سال ۹۸ هم باشد. اما با هشدار، سخنرانی، بیانیه و امثال اینها مشکلات برطرف نمی‌شود؛ راه روشنی دارد و آن هم این است که بالأخره دست‌اندرکاران اجازه بدهند گرایشات مختلف بتوانند پای صندوق حاضر شوند و کاندیدای خودشان را انتخاب کنند." 🔸او می‌افزاید: "این هم نیاز به یک تصمیم دارد. بالأخره یک عده‌ای فکر می‌کنند که انتخابات حداکثری برای کشور منفعت دارد و یک عده‌ای هم فکر می‌کنند انتخاباتی که نتیجه‌اش از پیش معلوم باشد خوب است. نتیجه‌اش همین حکومت یکدستی که شکل گرفته و قوای قضائیه، مقننه و مجریه همه به یک گروه اندکی در داخل حکومت سپرده شده است. وقتی این طوری باشد، مردم خودشان را کنار می‌کشند." 🔺کار نمایش روحوضی موسوی‌لاری و امثال او به جایی رسیده که حتی در ترسیم شمایل وضع موجود نیز نقش خود را انکار می‌کنند و به پروژه "تحریم انتخابات" هیچ اشاره‌ای نمی‌کنند. ولی در این میان کسانی هم هستند که با قلم، تباهی را به چشم مردم هویدا می‌کنند... 🔺شمایل فضای انتخابات پیش رو به این صورت است که چپ‌های تحریمی با تکرار پروژه خیانتبار "تحریم انتخابات" قصد دارند مردم را بفریبند تا به این وسطه کسانی از آنها در عرصه انتخابات و صندوق رأی حضور نیابند. 🔺و آنگاه این اصلاح‌طلبان به صحنه شتافته و به بهانه "مشارکت پایین" ژست نامشروع بودن نظام اسلامی بگیرند و تلویحا مردم را به خیابان و شورش مسلحانه فرا بخوانند. 🔺چپ‌های تحریمی البته سعی می‌کنند با ضد عملیات‌هایی مثل "کتمان پروژه تحریم انتخابات" و یا انکار اینکه ذبح صندوق رأی به معنی برداشتن اسلحه است؛ تباهی نقشه خود را در مقابل چشم مردم استتار کنند. (همچنانکه در اظهارات لاری دیدیم و همچنان که سعید حجاریان چندی قبل بدون هیچ مثالی مدعی شد که می‌شود در پیامد ذبح صندوق رأی؛ خیابان نباشد!) 🔺در عین حال همه باید بدانند که مشارکت بالای انتخاباتی اگرچه یک امتیاز است اما اثبات کننده اصل انتخابات نیست و در مقابل آنچه که اثبات می‌کند یک نظام سیاسی دموکراتیک است و در حد اعلای اقتدار و عزت قرار دارد؛ رعایت مُرّ قانون در انتخابات است که نشانگر عزم نظام سیاسی برای توجه به ۲ میثاق بزرگ ملی یعنی قانون اساسی و دموکراسی است. لذاست که یک انتخابات با هر میزان مشارکتی اگر با رعایت قانون برگزار شده باشد و رأی مردم به درستی خوانده شود؛ پس قطعا آن انتخابات یک پیروزی بزرگ برای جمهور است. 🔺ضمن اینکه نتیجه یک انتخابات قانونی با هر میزانی از مشارکت نیز برای همه لازم‌الاتباع است. 🔺در این میان البته لازم به اشاره است که بهانه آنها که می‌گویند "ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم چون نامزد ما در انتخابات نیست" یک حرف غلط است زیرا اولا طبق قاعده دموکراسی در این شرایط بایستی از "نامزد نزدیک" حمایت کرد (نظیر رفتار اصلاح‌طلبان در انتخابات ۹۲) و ثانیا ذبح صندوق رأی در هیچ حالتی پذیرفته نیست زیرا یگانه راه و تنها امید برای اصلاح وضع موجود، انتخابات است. انتخاباتی که اگر نباشد؛ اسلحه و خیابان جای آنرا پر می‌کند. 🔺ما همچنین در اشاره به اظهار نظر آقای لاری مبنی بر اینکه "راه حل مسئله، حضور همه گرایشات در انتخابات است" نیز تصریح می‌کنیم که همانطور که توضیح داده شد؛ ‌ در هر حالتی از وضعیت حضور گرایش‌ها اما صندوق رأی را نباید و نمی‌توان تحریم کرد. فلذا راه حل مسئله برخورد دوگانه تبیینی_امنیتی با چپ‌های تحریمی و بانیان آشوب است. 🔺برخوردی که البته واژه‌گزینی و مثلا جایگزین کردن عبارت مجعول "قهر مردم" به جای مفهوم اصلی "تحریم انتخابات" هرگز نبایستی مانع آن شود.