ر همه امور قدرت ندارند؛ ولی خداوند حاکم و بر همه چیز قادر است. «بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَ هُوَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ» ۶- مرگ به معنای فنا و نابودی نیست؛ بلکه امری وجودی است که آفریده شده و آن انتقال از این دنیا به دنیای دیگر است. «خَلَقَ الْمَوْتَ» ۷- آفرینش مرگ، آزمایشی برای ظهور صبر، و آفرینش حیات، آزمایشی برای ظهور شکر است. «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ» ۸- آفریده‌‏ها همه هدفمندند و هیچ‌چیز، عبث آفریده نشده است و خداوند انسان را برای تکامل انتخابی آفریده است. «لِیَبْلُوَکُمْ» ۹- جوهرۀ انسان در لابه‌لای گرفتاری‏‌ها و تلخ و شیرینی‌ها روشن می‌‏شود. «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ» ۱۰- آزمایش الهی برای مشخص شدن علم خداوند نیست، زیرا او همه چیز را از قبل می‌داند؛ بلکه برای آن است که عملی از ما صادر شود. «لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» (مثل استادی که معلومات شاگردش را می‌داند، ولی او را امتحان می‌کند تا استحقاق نمره شاگرد جلوه کند.) ۱۱- ملاک عمل، کیفیّت است؛ نه کمیّت. «أَحْسَنُ عَمَلًا» (نه «اکثر عملا») ۱۲- آزمایش الهی همیشگی و برای همه است. «لِیَبْلُوَکُمْ» (نشان استمرار است) ۱۳- به خوب بودن کار، قانع نباشیم، باید بهترین کار انجام شود. «أَحْسَنُ عَمَلًا» ۱۴- تنها حکومت و قدرت خدا شکست‌ناپذیر است. «بِیَدِهِ الْمُلْکُ‏ ... قَدِیرٌ ... هُوَ الْعَزِیزُ» ۱۵- عزّت و قدرت خداوند همراه با رأفت و رحمت است. «الْعَزِیزُ الْغَفُورُ» ۱۶- از شکست در آزمایش‌های الهی مأیوس نشوید؛ که او بخشنده است. «الْغَفُورُ» تفسیر صفحۀ ۵۶۲ قرآن کریم - سورۀ ملک- آیات ۳-۵- تفسیر نور: « الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَری‏ فِی خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَری‏ مِنْ فُطُورٍ * ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِیرٌ * وَ لَقَدْ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّیاطِینِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِیرِ *» « همان کسی‏ که هفت آسمان را طبقه طبقه آفرید. در آفرینش خداوند رحمان هیچ خللی نمی‌‏بینی. بار دیگر دیده باز کن، آیا هیچ شکافی می‌بینی؟ باز، پی‌در‌پی چشم خود را برگردان (و تماشا کن، خواهی دید که) چشم در حالی که خسته و ناتوان است به سوی تو باز می‏‌گردد(بدون آن که نقص و خللی مشاهده کند). و همانا ما آسمان دنیا را با چراغ‌هایی زینت دادیم و آن را وسیله راندن شیاطین قرار دادیم و برای آنها عذاب فروزان آماده کردیم.» نکته‌های سورۀ ملک- آیات ۳-۵: «طباق»، یا مصدر «طابق» یا جمع «طبق» است؛ در صورت اول‏ «سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً» به معنای آن است که آسمان‏ ها متناسب و مطابق یکدیگرند و در صورت دوم به معنای آن است که آسمان‌ها هفت طبقه بر فراز یکدیگرند. «تَفاوُتٍ» از «فَوْتَ» به معنای بروز اختلال و ناهماهنگی «فُطُورٍ» به معنای شکاف از طول است «خاسِئاً» به معنای خسته و ناکام «حَسِیرٌ» به معنای ناتوان است. تلخی‏ ها و کمبودها در نزد انسان‌های سطحی ناگوار به نظر می‌آید وگرنه محقّقان به هر چیز با دیده مثبت می‌نگرند. ترشی و فلفل برای کودک ناگوار است، ولی برای والدین او، ترشی به اندازۀ مربّا، ارزشمند است. «مصباح» از «صبح»، وسیله‌ای است که شب را همانند صبح، روشن کند، مانند چراغ. در این آیات، سه تعبیر در مورد ستارگان آسمان آمده است: ۱. مصباح و چراغ؛ ۲. زینت و جلوه؛ ۳. رجم شیاطین. در آیات هفتم و هشتم سوره صافّات خواندیم که شیطان ‏ها برای استراق سمع و شنود اخبار آسمان، قصد نفوذ به آن جا را دارند ولی هر بار مورد هدف قرار می‌گیرند و رانده می‌شوند و این گونه ستارگان وسیلۀ حفظ آسمان هستند. پیام‌های سورۀ ملک- آیات ۳-۵: ۱- نظام آفرینش بر اساس رحمت خداوند است. «فِی خَلْقِ الرَّحْمنِ» ۲- نظام موجود، نظام احسن است و در نظام آفرینش، هیچ نقص و کمبودی وجود ندارد. «ما تَری‏ فِی خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ» ۳- خداشناسی باید بر اساس نظر و دقت باشد، تا ایمان انسان به عظمت هستی و قدرت آفریدگار بیشتر شود. «فَارْجِعِ الْبَصَرَ ... ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ» ۴- برای کسب معرفت، یک بار دیدن و نظر کردن کافی نیست. «فَارْجِعِ الْبَصَرَ ... ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ‏ »(در این آیه کلمه‏ «تَری‏» دو بار و کلمه «بصر» سه بار همراه با لفظ «کَرَّتَیْنِ» تکرار شده است.) ۵- خداوندی که کار خود را محکم و حکیمانه انجام داده است، از دقّت نظر دیگران نگران نیست؛ بلکه دیگران را به بازدید دعوت می‌کند. «فَارْجِعِ الْبَصَرَ ... ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ» ۶- خداوند از آفریدن خسته نمی‌شود: «وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغُوبٍ»(ق،۳۸) ولی چشم ما از نگاه به آفریده‌های او خسته می‌شود. «یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِیرٌ»