چشمی که دائم عيبهای ديگران
را ببيند، آن عيب را
به ذهن منتقل ميکند.
و ذهنی که دائما با عيبهای ديگران
درگير است، آرامش ندارد،
درونش متلاطم و آشفته است.
در عوض چشمی که ياد گرفته است
هميشه زیباییها را ببيند،
اول از همه خودش
آرامش پيدا می کند.
چون چشم زيبا بين
عيبهای ديگران را
نمی بيند
و دنيای درونش
دنيای قشنگیهاست...
❣گرت عیبجویی بود در سرشت
نبینی ز طاووس جز پای زشت
⊱♥⊱꧁ @madararamesh ꧂