هدایت شده از پیام ناشناس به مهدیا
📨 📝 متن پیام : همه عمرم از هر رفیقی جز نارفیقی چیزی ندیدم هر کس اومد سراغم با هر کسی دوستی کردم همیشه بودم براش ،خوب خواستم براش ، از خوشیش خوشحال و از ناراحتیش ناراحت شدم اما همشون زمانی اومدن سراغم که بهم احتیاج داشتن یا ازم سو استفاده کردن یا بهم حسادت کردن یا با هام رقابت و زمانی فهمیدم که خیلی چیزارو از دست دادم و بزرگترین ضربه هارو ازشون خوردم تا ۳ سال پیش که با امام حسین رفیق شدم و کم کم ازشون دور دور شدم و دور برم خلوت شد الان چند وقتیه رفاقتم با امام زمان شروع شده مثل یه رفیق باهاش درد و دل میکنم حرف میزنم دردهامو میگم غصه هامو میگم بهش میگم دوسش دارم حتی صبح ها برای سلامتی اش آیت الکرسی میخونم و بهشون فوت میکنم که سلامت باشن کم کم دیگه نامردی و زخم آدما داره یادم میره🥺رفاقت ام زیاد طولانی نیست ولی ازش ممنونم که تو همه این سالها که من فقط در حد اسم میشناختمش منو پذیرفته و بهم اجازه داد دوسش داشته باشم 🫂