یک خاطره ی شخصی دارم که بد نیس به تمام موارد بدبختی های زمان روحانی اضافه بشه. موضوع: اهمیت ندادن به نخبگان و افزایش فرار مغزها سال ۹۵ بنده برای همایش سالانه نخبگان دعوت شدم که یک روز دیدار با ریاست جمهوری داشته باشیم و یک روز با رهبری. روزی که رفتیم سالن اجلاس سران برای دیدار با رییس جمهور. صدها جوون تا ساعت ۱۰ منتطر بودن که اقای روحانی تشریف بیاره ولی یکهو گفتن ایشون مشغله کاری دارن و برنامه تغییر کرده امروز نمیاد. حتی واسه اینهمه نخبه ارزش قایل نشد ده دقیقه وقتشو خالی کنه و بیاد برای سخنرانی. شنیدن درد و دل نخبگان پیشکش. بعد بجای ایشون سورنا ستاری معاون فناوری ریاست جمهوری سخنرانی کرد. جمله ای که ایشون گفت و هیچ وقت از ذهنم پاک نمیشه اینه: ما برای شما فرش قرمز پهن نکردیم که واستون کار پیدا کنیم شما اگر نخبه ی واقعی هستید باید خودتون بتونید واسه خودتون شغل ایجاد کنید. این تفکر تیم روحانی باعث شد اکثر دوستان من تا سال ۱۴۰۰ از ایران مهاجرت کنن. حالا همفکرای دولت روحانی با وقاحت میان توی مناظره میگن شما (اصولگرایان) باعث فرار مغزها شدید. در حالیکه اقای رییسی به محض مستقر شدن در دولت در سال ۱۴۰۱ برای اولین بار در طول ۴۰ سال بعد از انقلاب ، بجای انواع سهمیه های فرزندان شاهد و سفیر و هیات علمی و نمایندگان مجلس و ...، یک آیین نامه تصویب کرد که باید نخبگان در دستگاههای اجرایی و دانشگاهها استخدام شوند. به مردم بفهمونید فرق میکنه کی رییس جمهور بشه.