تو رصدهای هر روزه م خبر پسر قالیباف و از صفحه یاشار سلطانی دیدم (اگر اشتباه نکنم) قلبن از انتشار این خبر ناراحت شدم و خدا خدا میکردم دروغ باشه. من نه طرفدار ایشونم نه از ایشون خوشم میاد. ناراحتیم سر این بود که خطای اینا به پای نظامی نوشته میشه که اینهمه خون پاک در راهش ریخته شده. وگرنه هزارتا قالیباف و... فدای یک آجر دیوار جمهوری اسلامی. چقدر امام خمینی ره تاکید داشت بر اینکه نباید کاری کنیم مکتبمون فاسد جلوه داده شه ... حیف حیف. پریشب وقتی تقلای جلیل محبی برای تلافی و انتقام سقوط قالیباف و دیدم تازه فهمیدم چرا اینهمه سال وضعمون اینه. حقیقتا از بچه ها هم بچگانه تر عمل کردند. موجی که علیه رائفی پور راه افتاد موج تخریب مهدویت بود و نظام تو قضیه قالیباف هم همین بود تو قضیه کاظم صدیقی هم همین شد ضربه اصلی شو نظام میخوره و ایکاش سر سوزنی این نظام برامون مهم بود، اگر مهم میشد خودمون رو فدای نظام میکردیم نه نظامو فدای مصلحت و قدرت خودمون. پ ن : به این بنده خدایی که نوشته ملت سیلی زد به قالیباف باید گفت: آمار مشارکت سیلی بود به نظام مردم مردمی که میکنید با همین رفتارهای بچگانه از شما زده میشن و نتیجه شو تو آمار مشارکت میبینیم. فرق ما با شما در اینه شما با افشای گند کاری ها و خطاها خوشحال میشید که بهانه برای زدن دارید ما ناراحت،چون میدونیم قربانی اول و آخرش نظامه نه شخص... این بزن بزنی که راه افتاده برنده ای نداره، ایکاش بفهمند. خدا هرکسی تو هر رخت و ریختی که به این مملکت و مردم و انقلابش خیانت میکنه ، ریشه شو بکنه.