بنام خداوند رحمن در محضر صاحب الزمان عج نامه سرگشاده به رهبر معظم انقلاب اسلامی سید علی خامنه یی حسینی از جوان شیعه افغانستانی سید حُسن الله موسوی مقام عالی به مراتب بیشتر از من با اعتقادات صداقت ساده گی پویایی پاکدلی وایمان شیعیان افغانستان اشنا هستید. از پایی کار بودن این مردم در مکتب انقلاب اسلامی اگاهی دارید ونقش این بزرگمردان شجاع و غیور در محور مقاومت امروزی هم برای همه ثابت شده است.عاملان ظلم و بدبختی مارا هم خوب میشناسید از کودکی که بیاد میاورم تصویر زیبایی مقام عالی و رهبر کبیر سید روح الله الخمینی موسوی در دیوار اطاق مهمانی مان با قاب چوبی وگل مصنوعی مزین شده بود آن زمان که از کارزار دنیا چیزی نمیفهمیدم همیشه فکر میکردم پدر وپسر هستید ما در مکتب انقلاب وبا تفکر خمینی رح قد کشیده ایم ازکودکی به جرم یا علی گفتن کتک خوردیم و حتک حرمت شده ایم اما جز خصم با دشمن و رحمت با برادران دینی خود حرکتی انجام ندادیم رام ترین جامعه و صلح طلب ترین مردم در منطقه بودیم وتنها مردمی که حتی در وطن خود نیز غربت را چشیده ایم بین ۱۹۵کشور جهان ایران را برای پناه بردن انتخاب کردیم هرکس نیت مارا جز وفاداری ما به انقلاب اسلامی بپندارد ظلم بزرگی درحق ما کرده است که هیچوقت نیت بخشیدن اورا ندارم اما این هجرت برخلاف انتظار ما که  سبز شدن وآینده درخشان بود امید را از ما گرفت و جوانه را در ما خشکاند در زمان شهید جمهور عزیز که چنان پدر برای ما بود دوباره روزنه یی امید بر دنیایی تاریک ما تابیده بود که متاسفانه  عزادار شدیم. درد دل مارا فقط در اردوگاه ها در صف های طولانی دفاتر مربوطه اتباع وبازداشتخانه ها میتوان شنید چون تا چشم نبیند هیچ عقلی نمیتواند باور کند وضعیت انجا خیلی دور از تصور است اندوه ونا امیدی وبار منفی انجا چنان قصه های اردوگاه کار اجباری نازی ها میماند و تا کسی نبیند باور نمیکند که در گفته هایی مان صادق باشیم ما امروز در کشور همسایه همدین وهمزبان طعم داشتن مسکن،ملک،بیمه،تحصیل،ماشین،کارت شناسایی معتبر، هویت رسمی،وخلاصه یک زندگی معمولی را نچشیده ایم درعین حال نصف ازعمرمان را در ادارات میدوییم این از سستی و بی عرضه گی ما نبوده ما هرجا که در راه حق جبهه یی باز شده در صف اول ایستادیم وهرجا کار بوده سخت ترین وتخصصی ترین را انجام دادیم سایه وافتاب،گرم‌وسرد نگفتیم یکروز بیکاری در خون ومرام هیچ یک از ما نیست. ما همواره به کمترین قانع بودیم چه در جبهه جنگ چه در حقوق کارگری  اما این قناعت وصلح طلبی چنان بلای جان ماشده که برادران همدین وهم مذهب حتی برادران انقلابی وهم مکتب باما چنان رفتار میکنند که گویا یهودیان اسراییلی باشیم متاسفانه امروز حتی حرمت انسانی و دین مارا نگه نمیدارند. تا امروز به هر وضعیتی صبر کردیم به امید اینکه مولایمان صاحب الزمان ورهبر انقلاب اسلامی میبیند وحتما تدبیری کرده است همیشه از امروز به فردا صبر کرده ایم وگفتیم فردا درست میشود. یک سال زندگی کور وتاریک مان را تحمل میکنیم تا اربعین چند روزی در اغوش امن کربلا پناه ببریم اما امسال چنان با شرط وشروط وداستان های روبرو شدیم که باورمان نمیشد شاید در اخبار مشاهده کرده باشید که امسال بهترین سال اربعین برای اتباع بوده است. اما در حقیقت و به تعبیر ساده اربعین را زهرجان ما کردند. امروز وضعیت شیعیان افغانستان تفاوتی با مسلمانان غزه ندارد آنها محترمانه به شهادت میرسند و ما بعد از پایمال شدن حرمت وشرف وهویت مان ذره ذره جان میدهیم نیش وکنایه ونگاه تحقیرآمیز ذاتا برای ما عادی شده بود اما این تبعیض در بین محور مقاومت وانقلابیون اصلا قابل تحمل ما نبوده ونمیتواند عادی شود این روند چنان قلب شیعیان افغانستان را میشکند وچنان فاصله یی بین شیعیان می اندازد که اگر چنین ادامه یابد فردا هیچ‌مکتب و انقلابی وهیچ مکان مقدسی نمیتواند ضامن وحدت شیعیان باشد. ما اگر در افغانستان میتوانستیم نفس بکشیم هیچوقت به این خواری وذلت تن نمیدادیم واگر میدانستیم در تقدیر انقلاب اسلامی چنین روزی ذلت بار و حقارت امیزی فقط برای شیعیان افغانستان نوشته شده است  حتما برای خودمان وسرنوشت فرزندانمان اقدامی میکردیم حال که تمام وکمال پیرو انقلاب بودیم وتسلیم دستورات مقام عالی در شان ومسولیت شماست که مدافع حقوق وضامن سرنوشت ما باشید. توقع نداریم وشاید دوست هم نداریم دیگر مزاحم برادران ایرانی مان باشیم حال که ایران اباد شده است ودرخت انقلاب تنومند وما مصرف کنندگان یارانه هستیم وبار دوش ملت ایران اما بازگرداندن اجباری و بی حساب و برنامه ما به افغانستان دور از انصاف است و قطعا بدور از فاجعه نیست ما که در سیاست،فقه،شرع و فرهنگ به مکتب انقلاب امام خمینی رح اقتدا کردیم امروز حداقل حق ما بر گردن این مکتب باز کردن راه به کشور سوم یا مهیا کردن زمینه بازگشت مان از لحاظ سیاسی واقتصادی در افغانستان است. 16شهریور 1403