🌹 ماجرای شهدای قتلگاه فکه و حضور آوینی در نزد آنها و شهادتش در آنجا چه بود؟ 🔸پس از شکست در عملیات والفجر مقدماتی در بهمن ماه سال ۱۳۶۱، فرماندهان تصمیم می گیرند که حدود ۲۰۰ زخمی را به پشت میادین مین و به یک شیار منتقل کنند تا از رگبار شدید بعثی ها در امان باشند. همه عقب نشینی می کنند و این شهدا پس از پنج روز در حالی که شدیداً تشنه لب بودند آنجا می مانند. 🔸عده‌ای از تشنگی شهید شدند و برخی نیز با تیر خلاص دشمن بعثی پر کشیدند. به علت مین‌گذاری شدید منطقه و تصرف آن توسط دشمن، تا دو سال پس از جنگ یعنی در سال ۱۳۷۱ هیچ کس از سرگذشت آنها اطلاع نداشت! بالاخره رزمنده ای به نام جعفر ربیعی که خود از بازماندگان آن اتفاق بود کتاب «رمل های تشنه» را نوشت. 🔸همسر شهید محمد راحت از رزمندگان لشکر ۲۷ محمد رسول الله تهران اتفاقی آن کتاب را خواند و از دوستان شهید می‌پرسد پس پیکر محمد هم باید آنجا باشد و ای کاش می‌شد او را پیدا کرد! 🔸رزمندگان قدیمی و دوستان شهید محمد راحت و دیگر شهدای مفقود آن حادثه در فروردین ۱۳۷۱ به فلکه آمدند و پس از گذشت ۱۰ سال از تاریخ شهادتشان، آنان را همانگونه که شهید شده بودند پیدا کردند و به طور کلی در حدود ۱۷۰ شهید در حالی که بر روی زمین دراز کشیده بوده و وسایل شخصی و کارت شناسایی آنها نیز در جیب لباسشان بود شناسایی شد و حتی نقل است که شهید خسروانور که چهارزانو شهید شده بود، دقیقاً چهارزانو نیز تفحص شد! 🔹سال بعد آوینی که این فیلم‌ و مظلومیت شهدا را دید، خود را بی تابانه به فکه رساند و به کاروان عاشورا پیوست... @mahman11