- ثانیاً، چرا تصوّر شده که یک راهکار، باید «تأثیرِ مطلق و همیشگی» داشته باشد تا بتوان از آن استفاده کرد؟! اگر تدبیر و درمانی، «تأثیرِ موقتی و نسبی» داشته باشد، باید آن را کنار نهاد؟! مگر همواره وضع بدین‌صورت است که راهکارهای دارای تأثیرِ مطلق و مستمر، در دسترس باشند یا امکانِ استفاده از آنها وجود دارد؟! و اگر چنین نبود، چه باید کرد؟! آیا باید جامعه را تا زمانِ وصول به نسخه‌های اصلی و ماندگار، معلّق و در تماسِ با اقیانوسی از ضلالت و تباهی قرار داد؟! این تدبیر و تجویز، معقول است؟! به‌قطع، فیلترینگ یک راهکارِ دائمی نیست و بازداندگی ِمطلق ندارد، امّا بااین‌حال، در شرایطِ بی‌عملی و انفعالِ محضِ دولتِ اعتدال‌گرا، تا حدّی می‌تواند در برابرِ لطمات و صدماتیِ که پاره‌های از فضای مجازی بر پیکرِ حیاتِ ایمانی و انسانیِ جامعه‌ی ما وارد می‌آورد، «مقاومت» ایجاد کند و «حالتِ بازداندگی» پدید آورد. بی‌گمان این نسخه‌ی نسبی، از وادادگی و گشودنِ منفعلانه‌ی آغوشِ خویش به‌سوی سیلِ ویرانگرِ آسیب‌ها و آفت‌ها، بهتر و منطقی‌تر است. ✍ #جناب_provincial_soldier ۱۲