نفسي علی زَفَراتها محبوسةٌ یا لـیتها خـرجـت مـع الزَّفَـراتِ لا خیرَ بعدكِ في الحیاةِ و إنّما أبکي مخافةَ تـطـولَ حـیاتي جان من با ناله هایم در سینه ام حبس شده. ای کاش جانم با ناله هایم از سینه ام خارج می شد! پس از او خیری در زندگی در دنیا نیست. گریه می کنم من از ترس اینکه زندگی من در دنیا طولانی شود. هنگام رحلت فاطمه (علیها سلام): حـبـیـبٌ لـیـس یعـدلـهُ حـبیب و ما لسواهُ في قلبي نصیب حبیبٌ غاب عن عیني و جسمي و عن قـلبي حبیبـی لایغـیبُ حبیب من چنان دوستی است که در شایستگی هیچ دوستی همتای او نیست و برای غیر او در دل من هیچ بهره ای نیست. حبیب من از چشم و جسم من پنهان شده، امّا از دل من، حبیب من پنهان نمی شود و نخواهد شد. و: مالي وقفتُ علی القبورِ مُسلِّماً قبرَ الحـبیبِ فلم یَرُدَّ جوابي أحـبیبُ مالـك لاتــردّ جـوابـنا أنسیتَ بعـدي خُـلَّةَ الأحبابِ چیست برای من که توقف کرده ام بر کنار قبرها، در حالتی که بر قبر حبیبم سلام می کنم و او جواب مرا نمی گوید. ای حبیب تو را چه می شود که جواب مارا نمی گویی؟ آیا فراموش کرده ای پس از من دوستی با دوستان را؟ و خودش از طرف فاطمه (علیها سلام)می گوید: قال الحبیبُ فکیف لي بجوابکم و أنا رهـین جنادلٍ و تـرابِ أَکَلَ التراب محاسني فَنَسِیتُکُم و حَجِبتُ عن أهي و عن أترابي دوست می گوید چگونه برای من میسّر است جواب شما را بگویم و حال آنکه در گرو سنگریزه ها و خاک می باشم؟ خاک نیکی های مرا خورده، پس فراموش کردم شما راو از چشم های کسان و اولاد خود مستور و نا پیدا شدم. فعلیکمُ منّي السلام تقطَّعَت عنّي و عنـکـم خَـلَّةَ الأحـبابِ پس بر شما باد سلام (یعنی با شما وداع می کنم). بریده شد از میان من و از شما، دوستی با دوستان @majidalehosein