عمری است فریب اول‌شخص و سوم‌شخص دستور زبان را خورده‌ام!
خدا را با لفظ "او" یاد می‌کنم و به غلط باور کرد‌ه‌ام که او سوم شخص است. در عمل هم، طوری رفتار می‌کنم که گویا حضور ندارد!
مگر غیر این است که همیشه در زندگی، خودم را اول‌شخص دانسته‌ام!
خواست "من"، سلیقهٔ "من"، طبع "من" و سود و زیان "من" همیشه بر همه چیز اولویت داشته است.
او را فراموش کردم ...
برای همین "او" را جدای از خود می‌خوانم.
حال‌آن‌که درحقیقت،
"من"، "تو" و "ما" فقط با حضور "او" معنا می‌شود.
فرا رسیدن ماه رجب مبارک باد
@majidalehosein