😔⚡️همه خوشحال شدند که آقا نزدیک خیمه ‌هاست مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد جمعه اصفهان، در سال 1392 قمری می فرمود: مصیبتی بخوانم، اشک بریزید و ناله بكنید. چشمتان به اشک بر امام حسین علیه السلام تر شود، با آن چشم اشك ‌آلود برویم در خانه خدا و فرج امام زمان علیه السلام را بخواهیم. آن آخرهای روز عاشورا كه اصحاب و اهل بیت سیدالشهداء علیه السلام همه كشته شده بودند، آن حضرت، خودش به نفس نفیس و وجود شریفش، از حرمش دفاع می ‏كرد. یعنی یک مشت زن و بچّه در خیمه ‌ها، آن لامذهب‌ها هم دور تا دور را گرفته ‏اند، یک مرتبه یک فوج و یک تیپ، از این طرف حمله می ‏كرد كه در خیمه بریزد و اثاثیه را به غارت ببرند و خیمه‌ها را آتش بزنند. امام حسین علیه السلام می ‏پرید، سوار بر ذوالجناح و می ‏تاخت و شمشیر را می ‏كشید و می ‏زد و آن‌ها را عقب می ‏نشاند. باز یک فوج دیگر از آن طرف حمله می ‏كرد، با آن كمر شكسته ‏اش، با آن بدن ضعیفش، با آن دل پر غصّه ‏اش، باز به این طرف می ‏تاخت، این فوج را عقب می ‌نشاند. گرفتار این كارها شده بود. می ‌زد آن‌ ها را صد قدم پانصد قدم دور می ‏كرد. زن‌ها در خیمه خبر ندارند كه آقا در چه حالتی است؟ مضطرب و منقلب هستند. برای آن‌كه زن‌ها از اضطراب به در آیند و منقلب نباشند، بالای بلندی می ‏آمد، با صدای بلند فریاد می ‏زد: «لاحول و لا قوه الا بالله» یعنی خواهرانم، هنوز حسین علیه السلام زنده ‏است. یعنی بچّه ‌هایم، هنوز پدرتان زنده‏ است، هنوز یتیم نشده ‌اید. صدای سیدالشهداء علیه السلام که به خیمه‌ها می ‌رسید، قدری آرامش دل برای زن‌ها و بچّه‌ها حاصل می ‏شد. نیم ساعت یا مقداری بیشتر گذشت، دیگر صدا به گوش زن‌ها نرسید. یا الله! همه مضطرب هستند، همه منقلب هستند که یا رب! بر سر آقا چه آمده ‏است؟ چرا صدایش را نمی ‏شنویم. دلم می‌خواهد صدای زن و مرد در این کلمه بلند شود. در همین انقلاب بودند، یک وقت شیهه ذوالجناح را شنیدند. ای امان! همه خوشحال شدند که آقا نزدیک خیمه ‌هاست، آقا رو به خیمه ‌ها می‌آید. یا اباعبدالله! نسوزد دلی كه امشب می‏ سوزد. نگرید چشمی كه بر تو اشک می‏ ریزد. شصت و چهار زن و بچّه، همه از خیمه به سراغ أبی ‌عبدالله علیه السلام بیرون آمدند. وقتی نگاه كنند، ببینند زین ذوالجناح واژگون، یالش غرق خون، ای وای! به حق زین واژگون آن حضرت، فرج امام زمانمان را برسان. (سخنرانی های مسجد جمعه اصفهان، سال 1392 قمری، مجلس دوازدهم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» ۹۹ 🏴🏴 🏴🏴🏴🏴