1- تلاوت قرآن (گرچه مستحب است،) امّا قبل از واجبات آمده است. 2- فكر و فرهنگ، مقدّمه‌ى عمل است. 3- كسى كه عاشقانه مكتب را بپذيرد، نماز و انفاقش قطعى است. 4- نماز، بايد با رسيدگى به محرومان همراه باشد. 5- دارائى‌هاى انسان، داده الهى است. 6- اگر توجّه داشته باشيم كه دارائى‌هاى ما از خداوند است، در انفاق، بخل نمى‌ورزيم. 7- بخشى از داده‌ها انفاق شود، باقى براى خودتان است. 8- مورد انفاق، تنها مال نيست بلكه از علم و آبرو و قدرت نيز بايد به مردم كمك كرد. 9- انفاق، هم سرى باشد هم آشكارا. 10- اميد به رستگارى، بايد با فكر و عمل و انفاق همراه باشد وگرنه اميد بدون كار، پندارى بيش است. 11- با داشتن علم و خشيت الهى (كه در آيه قبل بود) و با تلاوت قرآن و اقامه نماز و كمك به محرومان، باز هم خود را مستحقّ ندانيد، تنها اميدوار باشيد. 12- در معامله با خدا، حتّى يك درصد زيان نيست. 13- گمان نكنيد با انفاق، مال شما تمام مى‌شود. 14- در فرهنگ اسلام، دنيا بازار است و انسان فروشنده و نعمت‌هاى الهى، سرمايه و انتخاب مشترى با انسان است. او مى‌تواند با خدا معامله كند و مى‌تواند غير خدا را انتخاب كند. #استاد_قرائتی 🔴کانال مجمع الذاکرین 🌐 @majma_alzakerin🔰