رسید روضه به اینجا که مادر افتاد و میان آن همه نامرد آخر افتاد و دری که سوخته از ازدحام کنده شد و بروی قامت زهرای اطهر افتاد و هجوم و کوچه ی باریک و آن همه نامرد مسیر رفتنشان بر همان در افتاد و کشان کشان ز در خانه مرتضی می رفت و چشم فاطمه بر چشم حیدر افتاد و رسید بعد مغیره، غلاف را برداشت میان کوچه به دنبال مادر افتاد و میان بستر خون داشت دست و پا می زد میان کوچه فقط فضّه را صدا می زد تمامی بدنش غرق ردّ پا شده بود گلی ز غنچه و غنچه ز گل جدا شده بود چه کرد میخ در آنجا، چگونه سینه شکست تمام سینه ی مادر پر از صدا شده بود احمد شاکری