شعر وفات حضرت ربابه▪️▪️▪️ گرفته سوز صدایت تمام دنیا را و گریه هات به آتش کشیده جان ها را بس است دست خودت را تکان مده بانو عذاب میدهد این گریه های تو ما را قبول کن که علی رفته و نمی آید قبول کن که پسر رفته راه بابا را بلند شو , منشین زیر آفتاب انقدر کباب کرده ای آخر تو دشت و صحرا را بیا کمی به خودت رحم کن عزیز حسین قرار نیست نبینی طلوع فردا را تو با وفا و نجیبی , درست مثل خودت خودت برای خودت حل کن این معما را علی که رفت , تو دیگر مرو از این دنیا مگیر تاب و توانِ عزیز زهرا را بلند شو برو قدری کنار زینب باش بگیر غصه ی آن داغدار تنها را