۳۶ (روز عاشورا) ای عزادار حسینی روز عاشورا شده زان همه داغ و مصیبت کربلا غوغا شده وای از این غم یا حسین۲ غرق خون گردیده با خون شهیدان کربلا بین جمع دشمنان تنها شده خون خدا وای از این غم یا حسین۲ نور چشم فاطمه گردیده بی یار و معین سنگ زد آن بی حیا از کین شکسته شد جبین وای از این غم یا حسین۲ غربت او را نگر شد تیرباران پیکرش شد حسین نقش زمین در پیش چشم خواهرش وای از این غم یا حسین۲ گشته یارانش شهید و او شده تنها دگر ناگهان تیر عدو بر قلب مولی زد شرر وای از این غم یا حسین۲ از فرس افتاده و مولی شده نقش زمین آمده آن بی حیا سوی حسین شمر لعین وای از این غم یا حسین۲ شمر بی دین از ستمکاری سوی مقتل دوید بر روی سینه نشست آن بی حیا خنجر کشید وای از این غم یا حسین۲ شور محشر شد به پا در سرزمین کربلا رأس پاک نور یزدان شد بریده از قفا وای از این غم یا حسین۲ دید از روی بلندی این مصیبت زینبش دید رأس پر ز خونش جانش آمد بر لبش وای از این غم یا حسین۲ دید از روی بلندی پیکر در خون و چاک پیکر بی سر فتاده جان زینب روی خاک وای از این غم یا حسین۲ از غریبی حسینش دیده گریان گشته است دید جسم اطهرش پامال اسبان گشته است وای از این غم یا حسین۲ شد بهار زینب کبری ز داغ او خزان می دود سوی حسین بن علی بر سر زنان وای از این غم یا حسین۲ (مرحوم توحیدی)