بسم الله الرحمن الرحیم زکفم مرهم قلبم، همه از دست برفت انکسی که بود مرحم ، همه از دست برفت شب وروز است که من ،  سوختم از خاموشی مونس وهستی و مَحرم، همه از دست برفت فدکت راوسط کوچه گرفتند چرا هستیم پاشده از هم ، همه از دست برفت بیکسی بود دراین شهرنصیبم کردی هستی این دل پر غم، همه از دست برفت هرچه کردم به کناری بروند وای نشد گفته ام مونس عالم ، همه از دست برفت خواستم چادرِ زهرا نخورَد خاک که خورد همه ی قامت پر خم ، همه از دست برفت کاش که نشکند امروز غرورم که شکست مونس خانه ی ماتم ، همه از دست برفت مردکی سنگ دل آنجا، به تومیزد سیلی سوی این دیده چشمم ، همه از دست برفت -شاعر؛ آرمین غلامی (مجنون کرمانشاهی)