بسم الله الرحمن الرحیم -اشعارکردی التماست کردمه زهراچاویلت واز که فاطمه پشت و پناگم بَهر خود اعجاز که وه نَفَس توکفتیه، گیان علی لب وابکه م وه پایان هاتمه ، توزندگی آغاز که له حسن هربار پرسیمه جواوه اشک بی بوشه تو له کویچه و ،ای راز ه تو اِبراز که کیشیده ن صورت وگیره له کَف پاگد حسین لااقل تو هزگره زهراحسینت ناز که چن روزی هاتیه نا مَحرمم ،له نزده تو فاطمه، گیان م ،الان صورت خود واز که سینه گدمجروحِ مِسمار و  پــَــر ه گد پرپره له چنین بال و پری آرامتر پــرواز  که 🔸شاعر : -غلامی (مجنون کرمانشاهی) _______________________ ╭┅──────——————─