وقايع آن روز چنان در نظرم مجسم است كه گویی همه را به چشم می‌بينم؛ صدای رگبارِ مسلسل در گوشم طنين می‌اندازد، سكوت موحش بعد از رگبار بدنم را می‌لرزاند، آه بلند و ناله‌ی جان‌گذار مجروحين را در ميان اين سكوت دردناك مى‌شنوم، دانشكده‌ فنی‌ خون آلود را در آن روز و روزهای بعد به رای‌العين مي‌بينم. آن روز ساكت‌ترين روزها بود و چون شواهد و آثار احتمال وقوع حادثه‌ایی را نشان می داد، دانشجويان بی‌اندازه آرام و هوشيار بودند كه به هيچ وجه بهانه‌ایی به دست كودتاچيان حادثه‌ساز ندهند. پس چرا و چگونه دانشگاه گلوله باران شد... دولت كودتا هر روز قدم تازه‌ایی برخلاف ايده‌ها و آرزوهای مردم برمی‌داشت. دنيس رايت نماينده استعمار باز می‌گردد، سفارت انگلستان دوباره افتتاح می‌شد و دنيس رايت كاردار سفارت قرار بود كه به ايران بيايد. كمپانی‌هاى نفتی برای تصرف مجدد نفت ايران نقشه می‌كشيدند. نيكسون معاون رئيس جمهور آمريكا به ايران می‌آمد تا نتيجه ‌21 ميليون دلار كودتا را ببيند. ناراحتی و نارضايتی مردم هر روز بيشتر اوج می‌گرفت. آتش خشم و كينه مردم هر لحظه بيشتر زبانه می كشيد. فرياد اعتراض از هر گوشه و كناری به گوش می‌رسيد. دولت كودتا و استعمار خارجى نيز براى انتقام از مردم مبارز ايران، به خصوص دانشجويان دانشگاه تهران، دندان تيز كرده بودند كه فاجعه ‌16 آذر بروز كرد... _شهيدچمران🌱 #روز_دانشجو | #مرگ_بر_آمریکا